အိမ္ကေလး

အခုတေလာ အိပ္မက္ေတြထဲမွာ ဟုိးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကအိမ္ကေလးတလံုးကို ျပန္မက္ေနမိတယ္။ ႏိုးလာတိုင္းမွာေတာ့ မ်က္ရည္ေတြ၀ိုင္းလို႕။ ေဖေဖရယ္၊ ေမေမရယ္၊ ကိုႀကီးရယ္၊ ညီမေလးရယ္၊ အဘရယ္၊ သစ္သားအိမ္ေလးရယ္ ေႏြးေထြးလံုျခံဳတဲ့ပါတ္၀န္းက်င္ေလးတခုရယ္။ အခုေတာ့ဒါေတြကအေ၀းမွာ။ ေနာက္တခ်ိန္မွာ ဒီလိုဘ၀ေလးကိုျပန္တည္ေဆာက္ၾကတဲ့အခါ အိမ္ကေလးနဲ႕အဘကေတာ့ ပါလာမွာမဟုတ္ေတာ့။ အိမ္ကေလးကုိ ဆံုးရႈံးရတာ၊ အဘကိုဆံုးရံႈးလိုက္ရတာ အခုအခ်ိန္အထိေသြးမတိတ္ေသးတဲ့ ဒဏ္ရာေတြေပါ့။ ဘယ္ေတာ့မွလည္း ေပ်ာက္ပ်က္သြားမယ္မထင္ေတာ့။

အိမ္အသစ္ေတြေျပာင္းသြားတယ္။ ပါတ္၀န္းက်င္ေတြေျပာင္းသြားတယ္။ မိသားစုနဲ႕ေ၀းခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္အခုအခ်ိန္ အထိ အိပ္မက္မက္ရင္ ဟိုးတုန္းကအိမ္ေလးမွာကိုယ္ရိွေနတုန္းပဲ။ ဟိုးတုန္းကေပ်ာ္ခဲ့ဖူးတဲ့ကေလးမေလးတေယာက္ အဲဒီအိမ္ေလးမွာရိွေနတုန္းပဲ။ ကိုယ္ျပန္သြားတဲ့အခါအိမ္ေလးကအရင္ပံုစံမဟုတ္ေတာ့။ အေဖကိုယ္တုိင္ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့အိမ္ေလးက အေကာင္အထည္မရိွေတာ့။ အဲဒီအိမ္ေလးက ကိုယ့္ရင္ထဲမွာပဲ က်န္ေနခဲ့တာ။ ၿခံထဲမွာကိုယ္ႏွစ္သက္ခဲ့တဲ့ နာနတ္ပင္ေတြ၊ ကီလိုမာလကာပင္ေတြ၊ စံပယ္ပင္ေတြ၊ သေဘၤာပင္ေတြ ဘာမွမရိွေတာ့။ လူအသစ္ေတြေျပာင္းေတာ့ ၿခံ၀င္းေလးလည္းေျပာင္းၿပီေပါ့။ မေျပာင္းလဲႏိုင္တာက ကိုယ္ပဲေလ။ ဆယ္စုႏွစ္တခုနီးပါးစြန္းလာေပမယ့္ အိမ္လိပ္စာေတာင္းတဲ့သူေတြကို အလြတ္ရေနတဲ့လိပ္စာတခုကို အေယာင္ေယာင္အမွားမွားေျပာထြက္မိေနဆဲ။ လိပ္စာအသစ္ေပးလိုက္ဖုိ႕ ဘာလို႕တြန္႕ဆုတ္ေနရတာပါလဲ။ ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ လိပ္စာအသစ္ေပးလိုက္ရင္ ကိုယ့္ရင္ထဲကအိမ္ေလးကို ကိုယ္သစၥာေဖာက္သလိုျဖစ္သြားမွာ ေၾကာက္မိလို႕ပါ။ အိမ္ေလးကိုကိုယ္လြမ္းေနတုန္းပဲဆိုတာ သိေစခ်င္လို႕ပါ။

အဲဒီအိမ္ကေလးမွာ သီတင္းကၽြတ္ဆို အကိုနဲ႕မီးပန္းနဲ႕ေဖာက္ရာက ေနာက္ျပန္ေခ်ာ္က်ဘူးတယ္။ စိတ္တိုတတ္တဲ့ အဘကိုခဏခဏေနာက္ၿပီး ထြက္ေျပးဖူးတယ္။ စေန၊ တနဂၤေႏြမွာ ခရီးထြက္သြားရာကကားပ်က္လုိ႕ေနာက္က်တဲ့ ေမေမနဲ႕ေဖေဖကိုမနက္ ၄နာရီ ေလာက္မအိပ္ႏိုင္ဘဲ ငုတ္တုတ္ေမွ်ာ္ခဲ့ရဘူးတယ္။ ေတာ္ေတာ္နား၀င္မခ်ိဳတဲ့စက္သံနဲ႕ ေဖေဖ့ဘီ၆၀၀ကားေလးျပင္တဲ့ အခ်ိန္ဆို အိမ္ေလးထဲမွာ ဆူညံေနခဲ့ဖူးတယ္။ အလံတ၀က္ခ်လိုက္၊ အကုန္ထူလိုက္နဲ႕ အေရးပါတဲ့ေန႕ေတြကို ျဖတ္သန္းခဲ့ဘူးတယ္။ ေမြးထားတဲ့ၾကက္တူေရြးေလးနဲ႕ ေၾကာင္ေလးဆံုးသြားလို႕ ၀မ္းနည္းခဲ့ဘူးတယ္။ အမွတ္တမဲ့အရာမ်ားစြာကို အမွတ္မထင္ဘဲ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ကာလ တခုအၾကာမွာေတာ့ ဒါေတြအားလံုးဟာရင္ထဲမွာသံမိႈစြဲသလိုထင္ႏွက္ေနမယ္လို႕ မသိခဲ့ဘူးေလ။ ျပန္မရႏိုင္တဲ့ဟာကို တမ္းတမိလို႕ ကုိယ္လူမိုက္ဆိုရင္လည္း ထားလိုက္ပါေတာ့။ အခုအခ်ိန္မွာ ေဖေဖရယ္၊ ေမေမရယ္၊ ကိုႀကီးရယ္၊ အဘရယ္၊ အိမ္ကေလးရယ္နဲ႕ တရက္ေလာက္ ျပန္ဆံုခြင့္ရရင္ ကုိယ္ဒီေလာကထဲကေစာထြက္သြားရရင္ေတာင္ ၀မ္းနည္းမွာမဟုတ္ေတာ့။ အခုေတာ့ ဘာပဲေျပာေျပာမ်က္ရည္၀ဲေအာင္ပဲလြမ္းတယ္။