တမင္တကာပ်ိဳးယူခဲ့တဲ့
အစိမ္းေရာင္ သစ္ပင္ေတြကိုၾကည္႕ရင္း
သဘာ၀ရဲ႕ ေတာစိမ္း၊ ေတာင္စိမ္းေတြကို သတိရ
ပန္းေတြပြင့္တဲ့ၿမိဳ႕ကေလးကို အမွတ္ရလို႕...............
ဒီဇင္ဘာက မိုးအကုန္ေဆာင္းအကူးတဲ့
ေလေအးေတြက ငါ့ကိုအလုအယက္တိုး၀င္
ေအးစက္ေနတဲ့ၾကားက ငါမေႏြးေထြးခ်င္ခဲ့ၿပန္ဘူး
ေန႕ဘက္ဆို ေနေရာင္နဲ႕တလက္လက္ျဖစ္ေနတဲ့ ေရကန္ႀကီးရယ္
ညဘက္ဆိုမီးေရာင္တလက္လက္ေအာက္ ကပန္းပြင့္ေတြ
လူေတြလႈပ္ရွားေနတဲ့ ညေစ်းတန္းေလး
ခ်စ္စရာရိုးသားတဲ့ ကေလးငယ္ေတြ
အဲဒီအရာေတြၾကားမွာ ငါေပ်ာ္ခဲ့၊ ၀မ္းနည္းခဲ့၊ မ်က္ရည္က်ခဲ့.......
ငါတို႕ခြဲၾကရတုန္းက
ေတာင္ေတြကျမင့္လိုက္၊ နိမ့္လိုက္နဲ႕
ေျပးလုိက္လာေသးတယ္
ေလေအးေလးေတြက ၿမိဳ႕အ၀င္အထိလုိက္ပို႕ၾက
ပန္းေေတြကယိမ္းႏြဲ႕လို႕ ၀ိုင္းဆို
“ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္လာခဲ့ေနာ္”တဲ့
အစိမ္းေရာင္ေတာင္တန္းေတြရယ္
ေရကန္က်ယ္ႀကီးရယ္
ေလွကားထစ္စိုက္ခင္းေတြရယ္
အေရာင္စံုတဲ့ပန္းေတြနဲ႕
ဒါလတ္ဆိုတဲ့ၿမိဳ႕ကေလးေရ
ငါမင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပါဘူးကြယ္။
ေမ့သမီး
3 comments:
ရြာကိုလြမ္းသြားေလာက္ေအာင္ကို ကဗ်ာေလးက ဆြဲေဆာင္မွဳရွိတယ္ဗ်ာ
ထြဏ္းခမ္းဆုိထားတဲ့ ေက်းလတ္ေတာင္တန္း သီခ်င္းေလး နားေထာင္ၾကည့္ပါလား။
ဒီကဗ်ာလုိပဲ သတိရေစတယ္
ၾကည္ႏူးစရာေလးပါဗ်ာ..
ကဗ်ာေလးေကာင္းပါတယ္။
မိုုးၾကယ္
Post a Comment