Saturday, April 25, 2009

ပန္းကေလးေတြ အေၾကာင္း

စာေတြဖတ္ေနတယ္။ assignment ေတြလုပ္ေနတယ္ဆိုၿပီး သံေယာဇဥ္မျပတ္ႏိုင္ဘဲ ကိုယ့္ဘေလာ့ကိုခိုး၀င္ လိုက္မိျခင္းရဲ႕ရလာဒ္ကေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာပါပဲ။ ကိုယ့္ဘေလာ့ကေန သူမ်ားအိမ္ကိုဆက္သြား လည္မိတယ္ေလ။ (ေျခရွည္တာေပါ့။) အဲဒီသူရဲ႕ဘေလာ့က ဟာသေတြ၊ ရယ္စရာေတြေရးတတ္ေတာ့ အသစ္တင္ထားတာေတြ႕တာနဲ႕ စိတ္လည္းအပန္းေျပေအာင္ဆိုၿပီး သြားဖတ္မိလိုက္ပါတယ္။ (ဆင္ေျခေပးတာေပါ့ေလ။) သူေရးထားတဲ့အေၾကာင္းအရာအစံုကို ျပန္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ မွတ္လည္းမမွတ္မိဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအထဲမွာ သူေရးထားတာက G-talk Custom message အဆင့္ေလာက္ကို ပုိစ့္လုပ္ၿပီးေရးထားတဲ့ ဘေလာ့မ်ိဳးေတြကိုသူမဖတ္ပါဘူးတဲ့။ ဘုရားပံုကို ဘေလာ့ေစာင့္လုပ္ထားတဲ့ ဘေလာ့မ်ိဳးကိုလည္း သူမသြားဘူးတဲ့။ ကၽြန္မနားမလည္ျဖစ္မိလုိ႕ပါ။ ဘုရားပံုကိုဘေလာ့ေစာင့္လုပ္ထားတယ္ဆိုတဲ့အသံုးအႏႈန္းကိုတည္းက စိတ္ကတိုလာပါတယ္။ ထားပါေတာ့။ ဘုရားပံုကိုတင္ထားတဲ့သူတိုင္းကေတာ့ သူေျပာသလိုဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မွာပါ။ တခ်ိဳ႕ကဗုဒၶဘာသာ အေၾကာင္းေရးတဲ့ ဘေလာ့ေတြလည္းရိွေနတာပဲ။

G-talk custom message အဆင့္ေလာက္ပဲရိွတယ္ဆုိတဲ့ ပို႕စ္ဆိုတာဘယ္လိုပို႕စ္မ်ိဳးလဲ။ ကၽြန္မတကယ္ကို နားမလည္လို႕ပါ။ ၿပီးေတာ့ ကုိယ္ေရးကိုယ္တာအေၾကာင္းေရးထားတဲ့ဘေလာ့ေတြကို မဖတ္ဘူးတဲ့။ အဲဒီလူကုိ အရင္တုန္းကေတာ့ သူ႕စာေတြဖတ္ၿပီး ေပ်ာ္တတ္မယ့္သူ၊ သေဘာေကာင္းမယ့္သူလို႕ထင္ပါတယ္။ မေတြ႕ဘူးေပမယ့္ ခင္လည္းခင္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာလို႕မ်ားသူမ်ားေတြကို အဲလိုေစာ္ကားရတာလည္းလို႕ေတြးမိပါတယ္။ သူကေတာ့ အဲလိုစိတ္မ်ိဳးရိွခ်င္မွာရိွမွာေပမယ့္ ကိုယ္ကအဆင့္တခုကိုတင္ထားလုိက္မိတဲ့သူတေယာက္က အဲလိုမ်ိဳးေျပာလိုက္လို႕လည္း ပိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတာေနပါလိမ့္မယ္။


ကၽြန္မဘေလာ့စေရးျဖစ္တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္လို႕မ်ား တစံုတေယာက္ကေမးလာရင္ ကၽြန္မမွာေျဖလိုက္ဖို႕အေျဖ မရိွပါ။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မစာေရးခ်င္တယ္။ ဒီမွာစာေရးလို႕ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ကၽြန္မေရးတယ္။ ကၽြန္မဘယ္လို စာမ်ိဳးကုိမွေရးမယ္။ ျမန္မာစာေပေလာကကိုဘယ္လိုတိုးတက္ေအာင္ လုပ္မယ္လို႕ေျပာရေလာက္တဲ့ အဆင့္မ်ိဳး၊ အေနအထားမ်ိဳးကၽြန္မမွာတကယ္မရိွပါ။ ကၽြန္မဒီဘေလာ့မေရးခင္ Friendster မွာေရးတယ္။ အဲဒီမတိုင္ခင္က Ourstory.com မွာစာရင္း၀င္ထားၿပီး ေမးသမွ်ေမးခြန္းေတြကို အဂၤလိပ္လိုေျဖေရးပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕စာေရးခ်င္စိတ္၊ စကားေျပာခ်င္စိတ္ကို အဆာေျဖတာေပါ့။ ကၽြန္မစကားမ်ားပါတယ္။ ေနာက္ငယ္ငယ္ကတည္းက စာေတြအမ်ားႀကီးဖတ္ေတာ့ ေနာက္ပိုင္းစာေရးခ်င္လာပါတယ္။ ကိုယ္ဖတ္ခဲ့တဲ့စာေတြဟာ အခုအခ်ိန္အကို၊ အမေတြသူတို႕ဖတ္ၿပီးတာေတြကိုေရးထားတဲ့အခါ ကိုယ့္အဆင့္ကဘာမွမရိွဘူး။ ဆက္ၿပီး အမ်ားႀကီးေလ့လာရဦးမယ္ ဆိုတာကိုသိလာတယ္။

ဒီဘေလာ့ကိုလုပ္တဲ့အခါလည္း ဘာေရးမယ္၊ ညာေရးမယ္ဆိုတာထက္ ကိုယ္ေရးခ်င္တာ ေရးဖို႕ကိုလုပ္တာပါ။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ကိုယ့္ကဗ်ာေလးေတြ၊ စာအပိုင္းအစေလးေတြကို အႀကံေပးၾက၊ ၀င္အားေပးၾကလုပ္တဲ့ အကို၊ အမေတြ၊ ေမာင္ေလး၊ ညီမေလးေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရလာတဲ့အခါက်ေတာ့ စိတ္ထဲမွာကုိယ့္ဘာသာေရးခ်င္တာ ေရးေနတယ္ဆိုတာထက္ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာကို အဲဒီကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ေျပာျပသလိုမ်ိဳးခံစားရပါတယ္။ ပိုလည္းေရးရတာအားရိွလာတာေပါ့။ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာေတြ၊ ကုိယ့္အေၾကာင္းေတြ၊ လတ္တေလာခံစားခ်က္ေတြကို ကိုယ့္ဆီကိုအလည္လာၾကတဲ့ လူေတြကိုေျပာျပရသလိုပဲ။ ဒိုင္ယာရီေရးတာက ကုိယ္ဖတ္ဖို႕ပဲကုိယ္ေရးတာ။ ဒီဘေလာ့ထဲမွာ ေရးတဲ့အခါက်ေတာ့ ဖတ္တဲ့သူေတြက မွားတယ္၊ မွန္တယ္၊ ေကာင္းတယ္၊ ဆိုတယ္ ေ၀ဖန္ႏိုင္တယ္ေလ။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္စကားေျပာေနသလိုေပါ့။ ကုိယ္ေျပာခ်င္တာေတြကို စိတ္ရွည္ရွည္နားေထာင္ ေပးမယ့္သူေတြကို ရေနတာေတာ့ေပ်ာ္ေနတာေပါ့။ ၀တၳဳတိုေလးေတြ၊ ကဗ်ာေလးေတြေရးေတာ့လည္း ကိုယ္ေရးျဖစ္တာေတြကို ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြကို ေပးဖတ္ရသလိုမ်ိဳးေပါ့။



ကၽြန္မကပန္းပြင့္ေတြကိုခ်စ္တတ္တဲ့သူဆိုေတာ့ ဘေလာ့ေတြကို ပန္းပင္ေတြနဲ႕တင္စားခ်င္တယ္။ တခ်ိဳ႕သူေတြက ပန္းပင္စိုက္တယ္။ ကိုယ္တိုင္ေရေလာင္းတယ္။ ေပါင္းသင္တယ္။ ကုိယ့္ပန္းပင္ကအပြင့္ေလးေတြကို မေျပာမဆိုခူးသြားတာမ်ိဳးမႀကိဳက္ဘူး။ ကိုယ့္ပန္းပြင့္ေတြကို အျမတ္တႏိုးလာၾကည္႕တာကိုႀကိဳက္တယ္။ သူမ်ားေတြကို လည္းဒီလုိလွေအာင္စိုက္ခ်င္စိတ္၀င္လာေအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တယ္။

တခ်ိဳ႕သူေတြကေတာ့ ပန္းပင္စိုက္တယ္။ ေရေလာင္းတယ္။ ေပါင္းမသင္ဘူး။ ပန္းပြင့္ပဲပြင့္ပြင့္၊ ျမက္ပင္ပဲသီးသီး ပန္းအိုးထဲရိွသမွ်ကို ေရေလာင္းလိုက္တာပဲ။ အဲဒီေတာ့ ပန္းရိုင္းေတြလိုေပါ့။



တခ်ိဳ႕လူေတြကေတာ့ ပန္းပင္စိုက္တယ္။ ေရမေလာင္းေပါင္းမသင္ခ်င္ဘူး။ အပြင့္မပြင့္လာလဲ ေသမသြားရင္ ၿပီးေရာ သေဘာထားတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ အိမ္ေနာက္ေဘးမွာ ပန္းအလွစိုက္တယ္။ သူမ်ားကို ၾကည္႕ခြင့္မေပးဘူး။ သူမ်ားလာၾကည္႕ရင္လည္း စိတ္ေတာ့မဆိုးဘူး။ တခ်ိဳ႕ေတြက ပန္းတမ်ိဳးတည္းကို စိုက္တယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အေရာင္စံု၊ အမ်ိဳးစံုစိုက္တယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ကိုယ္တိုင္ပန္းပင္မစိုက္ဘူး။ သူမ်ားရဲ႕လွပတဲ့ ဥယ်ာဥ္ေတြထဲကို ပ်ားပိတုန္းေတြလိုပ်ံ၀ဲၿပီး ပန္း၀တ္ရည္စုပ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီပ်ားပိတုန္းေလးေတြဟာလည္း ကၽြန္မတို႕ပန္းဥယ်ာဥ္ေတြပိုသာယာဖို႕ ၀တ္မႈန္ကူးေပးတဲ့သူေတြအျဖစ္ ကၽြန္မတို႕လိုအပ္တယ္။



ကၽြန္မေပးတဲ့ဥပမာကေတာ့ သိပ္ေကာင္းခ်င္မွေကာင္းမယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါကကၽြန္မရဲ႕အျမင္။ ကၽြန္မသေဘာထားကေတာ့ ဘယ္လိုနည္းနဲ႕ပန္းေတြပြင့္ေန၊ ပြင့္ေန အလွေတြစံုတဲ့၊ အေရာင္ေတြစံုတဲ့ ပန္းေလးေတြကိုခ်စ္တယ္။ အဲဒီပန္းေတြကိုပ်ိဳးေပးတဲ့ ဥယ်ာဥ္မႈးေတြကိုေလးစားတယ္။ ကၽြန္မေရာက္သြားတဲ့ ပန္းခင္းထဲက ပန္းေလးတပြင့္စီရဲ႕ရနံ႕၊ အသြင္အျပင္တခုစီကုိကၽြန္မဂရုတစိုက္မွတ္သားတယ္။ တခ်ိဳ႕ပန္းပြင့္ေလးေတြ အေၾကာင္းကုိကၽြန္မသိပ္မၾကာခင္မွာေမ့သြားတယ္။ တခ်ိဳ႕ပန္းပြင့္ေလးေတြအေၾကာင္းကုိ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့ အထိအမွတ္ရေနတယ္။ တခ်ိဳ႕ပန္းပြင့္ေလးေတြက ကၽြန္မစိတ္ရဲ႕အစာျဖစ္လာတယ္။ တခ်ိဳ႕ပန္းပြင့္ေလးေတြကေတာ့ ကၽြန္မမသိတဲ့ပံုျပင္ေတြကိုေျပာတယ္။

တခ်ိဳ႕ဥယ်ာဥ္ထဲကုိကၽြန္မမၾကာခဏသြားတယ္။ တခ်ိဳ႕ဥယ်ာဥ္ထဲကုိ ကၽြန္မလမ္းႀကံဳရင္းနဲ႕ ေရာက္သြားၿပီး ဥယ်ာဥ္မႈးကိုႏႈတ္ဆက္မယ္။ တခ်ိဳ႕ဥယ်ာဥ္က်ေတာ့ အဆိပ္ပန္းလို႕ကၽြန္မတုိ႕သတ္မွတ္တယ္။ တခါေရာက္ၿပီး ေနာက္တခါမသြားေတာ့ဘူး။ တခ်ိဳ႕ေတြက ကၽြန္မဥယ်ာဥ္ထဲကိုျပန္လာလည္တယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ျပန္လိုက္မလာဘူး။ တခ်ိဳ႕ေတြက ကၽြန္မပန္းကေလးေတြအတြက္ေျမၾသဇာေတြေပးသြားၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြက ကၽြန္မအတြက္ေနာက္ထပ္စိုက္ပ်ိဳးဖို႕အားအင္ေတြေပးခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္မမွာဥယ်ာဥ္မႈးမိတ္ေဆြေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိလာခဲ့တယ္။ ဘယ္လိုျဖစ္ပါေစ။ ကၽြန္မကေတာ့ ဒီပန္းေတြေ၀ဆာတဲ့ ဥယ်ာဥ္တုိင္းကိုခ်စ္တယ္။ ကၽြန္မသြားသည္ျဖစ္ေစ မသြားသည္ျဖစ္ေစ အဲဒီဥယ်ာဥ္တခုခ်င္းစီမွာပန္းကေလးေတြ ေ၀ဆာဖို႕ကၽြန္မ ေမွ်ာ္လင့္တယ္။ အဲဒီပန္းကေလးေတြက ကၽြန္မတုိ႕ရဲ႕စိတ္က်န္းမာေရး၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ သာယာမႈကို တဖက္တလမ္းက ကူညီေနတာလို႕ကၽြန္မယံုၾကည္တယ္။ ဘေလာ့ပန္းကေလးေတြ ဒီထက္ပိုၿပီး အေရာင္အေသြးစံု၊ ရနံ႕ေတြစံုလာပါေစ၊ ပန္းပ်ိဳးသူေတြလည္း ပိုၿပီးမ်ားျပားလာပါေစလို႕ကၽြန္မလိႈက္လိႈက္လွဲလွဲဆုေတာင္းမိပါတယ္။


(အေပၚကကာတြန္းက Google ကရတာပါ။)


23 comments:

လင္းဒီပ said...

ဥယ်ဥ္မွဴးငါ့ညီမေရ...အစ္ကုိ သေဘာတူပါတယ္..ပန္းေလးေတြ ဆက္စိုက္ပါ..
တျခားဥယ်ာဥ္ေတြဆီလည္း ေမႊပါ ပတ္ပါ ေရလိုက္ေလာင္းပါ..စိတ္တိုျပီးေတာ ့ေတာ့ ျပန္မလာနဲ႔..:P

ကိုလူေထြး said...

ကိုယ္က စံတစ္ခုသတ္မွတ္ေပးထားျပီး သူကအဲဒီလိုေရးေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္ဆိုတာ မွန္ပါတယ္...

သူကလည္း သူဖတ္မိ မွတ္မိသေလာက္ကိုပဲ ေရးတာျဖစ္မွာေပါ့။ သူ ့အသက္အရြယ္ သူ ့အသိကလည္း ကိုယ္နဲ ့ကြာခ်င္ကြာမွာေပါ့...

သူသူကိုယ္ကိုယ္ စိတ္ထဲရွိတာခ်ေရးၾကတာခ်င္း အတူတူ စိတ္မဆိုးရဘူးေလ...

လုပ္စရာရွိတဲ့ စာေတြသာ ဆက္လုပ္ပါ။ စာေမးပြဲျပီး ေတာ့မွ ျပန္လာခဲ့...

(ကိုလူေထြး ဆရာဝင္လုပ္ျပန္သည္။)

သီဟသစ္ said...

ဥယ်ဥ္မွဴးေမ့သမီးေရ..

ကုိလင္းဒီပ ေျပာသလုိပါပဲကြယ္..
ကုိယ့္စိတ္နဲ႔ တုိက္ဆုိင္တဲ့ ဥယ်ဥ္ေလးေတြကုိ သြားေရာက္လည္ပတ္ျပီး စိတ္ခ်မ္းသာပါေစကြယ္.. သူစုိက္ထားတဲ့ပန္းကုိ မၾကိဳက္ရင္ မခူးရုံေပါ့ကြယ္..

ေမ့သမီးရဲ႔ကုိယ္ပုိင္ ဥယ်ဥ္ေလးမွာ ပန္းေလးေတြ မ်ဳိးစုံ လွပသာယာစြာ ဖူးပြင့္ေအာင္ ေရေလာင္းေပါင္းသင္ေပးႏုိင္တဲ့သူ အျမဲျဖစ္ပါေစကြယ္..

ကလူသစ္ said...

ဒါက ဒီလိုရွိတယ္ ။ ဟိုဟာက ဟိုလိုရွိတယ္ကြဲ႕။ ဒီေတာ႔ ဒါေတြကို ဒီလိုပဲ သေဘာထားလိုက္။ ဟိုဟာေတြကို ဟိုလိုသတ္မွတ္လိုက္။ သူ႔လမ္း သူေလွ်ာက္၊ ကိုယ္႔လမ္း ကိုယ္ေလွ်ာက္ၾကတာေပါ႔ကြယ္။

Anonymous said...

ဘေလာ႕ဂါပန္းဥယဥ္ႀကီးထဲမွာ အေရာင္ေသြးစုံတဲ႔ ပန္းေလးေတြပြင္႔ ေနၾကတာ ၀မ္းသာပိတီျဖစ္စရာပါ၊ ငါ႔ညီမ ေတြးတာေလးက လွတယ္၊ ပန္းေလးေတြအားလုံးလွၾကပါတယ္၊ ေလာကႀကီးက ခ်စ္ျခင္းတရားနဲ႔သာ ၾကည္႔တတ္မယ္ဆုိရင္ အရာရာအားလုံးဟာ လွပေနတာပါဘဲ ညီမေလးေရ။ ေလာကႀကီးကုိ ခ်စ္ျခင္းတရားနဲ႔သာ ၾကည္႔ပါ ....။

Anonymous said...

ဥမပါ.. အဲ.. ဥပမာေလးေတြေကာင္းသားပဲဂ်.. ေရးတတ္တယ္.. ဟုတ္လည္းဟုတ္ေနတယ္..
ေပးတဲ႔ဆုနဲ႔ျပည္႔ပါေစ.. ဟီဟိ.. (ဒါနဲ႔ ဟိုလူကိုသိခ်င္သား)

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ပို႔စ္ေကာင္းေလးတခုပါပဲ ညီမေလးေရ...

ဥယ်ာဥ္မႈးတေယာက္အေနနဲ႔ ကိုယ္စိုက္တဲ့ပန္းကို ရွင္သန္ပြင့္လန္းေအာင္ ေရေလာင္းေပါင္းသင္ရမွာေပါ့
ညီမေလးေရ...ညီမေလးရဲ့ဥပမာေလးေတြ သိပ္ေကာင္းပါတယ္...

ဝေမင်းအိမ် said...

ဒီဥပမာကိုသေဘာက်တယ္ဗ်ာ။ပို႔စ္ေကာင္းေလးတခုပါ။

စိတ္စမ္းေရ said...

ပုိစ္႔ေကာင္းေလးပါပဲ... ဖတ္လုိ႔ေကာင္းလုိက္တာ.....

kaungkinpyar said...

ဥယ်ာဥ္မႈးညီမေလးေရ၊ ဥပမာ ေပးတာလဲ ေကာင္းတယ္ ၊ စာေရးတာလဲ ေကာင္းတယ္၊ အမလဲ တူတူပါဘဲ ကိုယ္က ကိုယ့္ခံစားခ်က္ေလးေတြ၊လြမ္းေနတာေလးေတြ စိတ္ထဲျဖစ္ေနတာေလးေတြ ခ်ေရးတာေလ၊ ဥယ်ာဥ္တိုင္းဟာ တမ်ိဳးနဲ႔ တမ်ိဳးေတာ့ မတူဘူးေပါ့ ညီမေရ၊ ညီမ ဥယ်ာဥ္ထဲ ကို အျမဲေရာက္ပါတယ္၊ အျမဲအားေပးေနပါ့မယ္၊

Anonymous said...

ဘေလာ့တစ္ခုကို ပန္းဥယ်ာဥ္တစ္ခုနဲ႕ ဥပမာေပးၿပီး၊ ဘေလာ့ေရးတဲ့ သူေတြကို ပန္းဥယ်ာဥ္မႈးနဲ႕ တင္စားသြားတာေလးက ခ်စ္ဖို႕ ေကာင္းတယ္။ ဘေလာ့ေရးတာနဲ႕ ပတ္သတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕က professional စာေရးဆရာေတြမွ မဟုတ္ပဲဗ်ာ .. အျမဲတမ္းေတာ့လည္း သူမ်ားအားက်စရာ သေဘာက်စရာ စိတ္အဆာေျပႏိုင္စရာခ်ည္း ေရးႏိုင္ခ်င္မွလည္း ေရးႏိုင္မွာေပါ့ ... လူတစ္ေယာက္ကို ခံယူခ်က္တစ္မ်ိဳးဆိုေပမယ့္ ကိုယ့္ဘေလာ့က ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ထြက္ေပါက္တစ္ခု ျဖစ္သင့္တာလည္း အမွန္ပါပဲ .... သူမ်ားကို တင္ျပဖို႕ခ်ည္း စိတ္ကူးၿပီး လုပ္ေနရင္ ဘေလာ့ေရးတာက စိတ္ထြက္ေပါက္ တစ္ခု ျဖစ္မလာေတာ့ပဲ ကိုယ့္ကို pressure ေပးတဲ့ ေနရာႀကီး ျဖစ္သြားေတာ့မွာေပါ့ ... ေမ့သမီး ေျပာတာ သဘာဝက်ပါတယ္။ ဥယ်ာဥ္တိုင္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ လည္ပတ္ျဖစ္ခ်င္မွ လည္ပတ္ျဖစ္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဥယ်ာဥ္တိုင္း လွပေနေစခ်င္တာကေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ ... ေနာက္ဆံုးေျပာခဲ့ခ်င္တာကေတာ့ ေမ့သမီးေျပာခဲ့တဲ့ စကားအတိုင္းပါပဲ " ဘေလာ့ပန္းကေလးေတြ ဒီထက္ပိုၿပီး အေရာင္အေသြးစံု၊ ရနံ႕ေတြစံုလာပါေစ၊ ပန္းပ်ိဳးသူေတြလည္း ပိုၿပီးမ်ားျပားလာပါေစလို႕ကၽြန္ေတာ္လည္း လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲဆုေတာင္းမိပါတယ္။ " ကိုယ္နဲ႕ ထပ္တူမက်၊ စိတ္အခန္႕မသင့္ျဖစ္ေစတဲ့ ဘေလာ့ေတြကိုေတာ့ ေမ့ထားလိုက္ပါဗ်ာ ... ကိုယ္ရပ္တည္ေနတဲ့ ဥယ်ာဥ္ေလးမွာပဲ စဥ္ဆက္မျပတ္ လွပႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ကိုယ့္အေပါင္းအသင္း ဥယ်ာဥ္မႈးေတြနဲ႕ ေဝဆာတဲ့ ပန္းသိုက္ျမံဳတစ္ခုကို တည္ေဆာက္လိုက္ပါ .... ေမ့သမီးရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြ လြတ္လပ္ ေအးျမေနဖို႕ပဲ လိုပါတယ္။

vanko said...

အင္း.. အေပၚကလူေတြ ေျပာသြားတာ အေတာ္ျပည့္စံုေနပါျပီဗ်ာ။ ဘာဆက္ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။ ပြင့္ေသာပန္းတိုင္း ေမႊးပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။ အယူအဆမတူ အျမင္မတူတာေတြကိုေတာ့ လြတ္လပ္စြာ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ကြဲျပားႏိုင္ခြင့္ရွိတယ္လို႔ပဲ သေဘာထားလိုက္ပါ။ ေလာကႀကီးအတြက္ အဆိပ္ပန္းမျဖစ္ဖို႔က ပိုအေရးႀကီးတယ္ မဟုတ္လားဗ်ာ။ အဆိပ္ပန္းေတြကိုေတာ့ ေ၀းေ၀းေရွာင္ေပါ့ေနာ့။

ဂေရစ့္ said...

ေမ့သမီး...
ဘေလာ့ေတြကိုအပ်င္းေျပလည္တတ္တာကေတာ့အက်င့္လိုျဖစ္ေနပါပီ
ေရာက္ၿပီးရင္တိတ္တိတ္ေလးပဲျပန္သြားတတ္တယ္။
ေမ့သမီးကိုေတာ့ၾကားဖူးတယ္ေက်ာင္းမွာတုန္းက။ ဘေလာ့ကိုေတာ့တခါမွမေရာက္ဖူူးပါ။ ေမွာ္ဘီGTCကထင္တယ္ေနာ္။

ဘေလာ့ေရးဖို့စဥ္းစားေနတဲ့တို့အတြက္အေထာက္အကူျဖစ္ေစတဲ့ပို့စ္ေလးပါ
ေက်းဇူးပဲေမ့သမီးေရ....

T T Sweet said...

ဒါဆို ကိုယ္လဲ ဥယာဥ္မွဴးတစ္ေယာက္ေပါ႕ေနာ္ ။ဥပမာေလးကို သေဘာက်ပါတယ္။ စိတ္ေၿပလက္ေပ်ာက္ ေရးတာမိွဳ႔ အၿမဲေရးတာေတြက ေကာင္းမေနနိူင္ဘူးေပါ႔ေနာ္... ဒါေပမဲ႕ ပရိတ္သတ္ကိုေတာ႔ အဆိတ္အေတာက္မၿဖစ္ေစဘူးလို႔ထင္တာပဲေလေနာ္ ...

ေရးတာေလးေတြ ေကာင္းပါတယ္။ ဆက္ဖတ္လိုက္ဦးမယ္ ...

T T Sweet said...

ေမ႔ေနလို႔ ... အစ္ဘေလာ႕မွာ လင္႔ထားတယ္ ... ခြင္႔ၿပဳပါေနာ္

Anonymous said...

တကယ္ေကာင္းတဲ႔ ပို႔စ္ကေလးပါ

ဒူကဘာ said...

အာလံုးေကာင္းပါ၏ ညံ႔ေနတာ ကခ်င္ႀကီးပါ၊ စာေမးပြဲ ေျဖႏိုင္ပါေစ၊ ဟိုေလ ..စာေမးပြဲခန္းထဲ ေပတံ ေမ႔မက်န္ေစခဲ႔ နဲ႔ေနာ္ အေဟ...ေဟ...? ? ?

P.Ti said...

ေမ့သမီးေပးတဲ့ ဥပမာက ေကာင္းပါတယ္ကြယ္။ ျပန္လိုက္မလာဘူးလုိ႔ထင္မွာစိုးလို႔ ျပန္လိုက္လာပါတယ္ေနာ္...

လာလည္ၿပီး ကြန္မန္႔ေတြေပးလုိ႔လည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ စိုက္ထားတဲ့ ပန္းပင္ေလးေတြကို ရွင္သန္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းဖုိ႔ခက္တယ္ေနာ္... အခ်ိန္အၾကာၾကီး ဒီပန္းပင္ေလးကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ႏိုင္ပါေစ.. ေရာင္စံုပန္းေတြလည္း ပြင့္ဖူးပါေစ

ဖိုးဂ်ယ္ said...

အမေရ ဥပမာေပးေလး ေကာင္းပါတယ္။

Anonymous said...

စာေတြလည္း အားရင္ ေရးပါဦး . လာလည္ၿပီး အသစ္ရွာသြားပါသြားတယ္ .. အေဟာင္းေတြကိုလည္း ေျဖးေျဖးခ်င္း ျပန္ဖတ္ရဦးမယ္ .. အဆင္ေျပပါေစ

ေမျငိမ္း said...

အဲဒီ ဘေလာ့လိပ္စာေလး ေပးပါဦး.. ဗဟုသုတရေအာင္ သြားဖတ္ခ်င္လို႔.. ဘလိုလုပ္ရပါ့ :D

Anonymous said...

ကလူသစ္ေျပာတာ ပဲ ။ လာလာ.. တို႔လမ္းတို႔ေလွ်ာက္ႀကတာေပါ႔။
mm

မိုးခါး said...

ဥပမာေလး အရမ္းသေဘာက်ပါတယ္ ..
အားလံုးေျပာသြားသလိုပဲ .. ကိုယ့္ဥယ်ာဥ္ေလးထဲမွာ ကိုယ္ေပ်ာ္တယ္ .. ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ့ပန္းေလးေတြစိုက္မယ္ .. ေ၀ဆာေနေအာင္ေတာ့ တတ္ႏိုင္သေလာက္ၾကိဳးစားေနမွာပါပဲ .. ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ေပါ့ေနာ္ .. း)