ေနရဥၨရာျမစ္ကမ္း အိပ္မက္ပန္းတို႕ ဒိုင္ယာရီ

အမွာစာ

“ဒီစာအုပ္ကုိထုတ္ခ်င္လို႕ထုတ္တာပါ”
ဤသို႕ဆုိလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႕အေငၚတူးသည္ဟု ထင္ေကာငး္ထင္မိၾကမည္ျဖစ္၏။
သုိ႕ေသာ္ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ အားမနာစြာျဖင့္
ထိုသုိ႕သာဆိုခ်င္၏။
“စာေရးတာ ကိုဖိုးသိလုပ္တာ”ဟု
ဆရာတင္ေမာင္သန္းေျပာဖူး၏။
ထို႕ေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္တို႕၏
…… ေနရဥၨရာျမစ္ကမ္း အိပ္မက္ပန္းတို႕ ဒိုင္ယာရီ……
ကုိ
ခံစားတတ္လို႕၊
ရူးသြပ္တတ္လို႕၊
ဘာလို႕၊ ညာလို႕ဟု မေျပာေတာ့ပါ၊
တခုသာဆိုရန္ရိွ၏၊
ကၽြန္ေတာ္တို႕အတန္းအတြက္၊
သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္
အမွတ္တရရိွေစခ်င္ေသာ ဆႏၵပါးပါးေလးမွ်သာ၊
အတၱတခုမွ်သာပါ။
ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္…ကၽြန္ေတာ္တို႕…ေျပာခ်င္သည္ကို
အားမနာလွ်ာမက်ိဳး ……ေျပာခဲ့သလို
စာဖတ္သူသေဘာမက်လွ်င္
“……ေသာက္သံုးမက်ဘူး……”ဟုေျပာရန္အခြင့္ရိွပါ၏။

ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ထုတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ကဗ်ာစာအုပ္ေလးပါ။ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ေရးတဲ့အမွာစာပါ။ ျပန္ဖတ္မိေတာ့ ငယ္ဘ၀ပံုရိပ္ေတြနဲ႕အတူ စိမ္းလန္းတဲ့ရနံ႕သစ္ကိုရႈရႈိက္မိလိုက္သလိုပါ။ ႏုပ်ိဳတဲ့စိတ္ကူးေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ၊ အိပ္မက္ေတြတေလွႀကီးနဲ႕တက္ၾကြလတ္ဆတ္ေနစဥ္အခ်ိန္ေပါ့။ ပန္းႏုေရာင္သန္းတဲ့ကဗ်ာေလး ေတြရဲ႕အေငြ႕အသက္က ကံ့ေကာ္ေတာနဲ႕ခ်စ္ခဲ့ဖူးသူေတြကိုလည္း အမွတ္ရေစျပန္တယ္။ ကဗ်ာေတြကို တပုဒ္စီတင္ေပးပါ့မယ္။ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ကဗ်ာေတြကိုပဲတင္မွာပါ။ ဒီေန႕ေတာ့ တပုဒ္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။

အခ်စ္္

တခုိင္၊ ႏွစ္ခိုင္။
အႏု၊ အယဥ္ အသြင္ဆန္းတဲ့
ပန္းေတြကၿမိဳင္။

ရင္ထဲထိလိႈင္
တခိုင္သာေမႊး။

(သို႕ေပမယ့္)
ဆြတ္လိုတဲ့ပန္းက အလွမ္းခက္တယ္
နီးလ်က္ကယ္ေ၀း။

ကိုသီ