Saturday, March 28, 2009

ေပ်ာ္လို႕

စာအေရးက်ဲဦးမယ္ဆိုေပမယ့္ဒီေန႕ နည္းနည္း ေပ်ာ္စရာေလးေတြမ်ားေနလို႕ ေရးလိုက္ဦးမယ္ေနာ္။ တစ္ေန႕လံုး စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ အိပ္ရာထဲမွာေခြေနမိတာ။ မနက္ပိုင္းျခံ၀င္းတစ္၀န္းထဲမွာပဲေနတဲ့ အစ္ကိုကဖုန္းဆက္တယ္။ ေစ်းသြားမလို႕ ေစ်း၀ယ္တဲ့လွည္းလာယူမယ္တဲ့။ အဲဒါနဲ႕ေအာက္ဆင္းၿပီး လွည္းထုတ္ေပးလိုက္တယ္။ (မနက္ျဖန္ညေန သူ႕ေမြးေန႕ဆုိေတာ့ ညစာခ်က္ေကၽြးမွာေလ။ :P)ခဏေလးၾကာ ေတာ့ ဖုန္းထပ္ဆက္တယ္။ Fair Price ေရွ႕ကပိေတာက္ပင္ႀကီးမွာ ပိေတာက္ပန္းေတြေဖြးေနတာပဲတဲ့။ ခူးလာေပးဆိုေတာ့ အျမင့္ႀကီးပဲတဲ့။ အဲဒါဆိုဘာလို႕ဆက္ေသးလဲဆိုေတာ့ နင္ၾကည္႕ခ်င္လာၾကည္႕ရေအာင္လို႕တဲ့။ လူကစိတ္ကအခ်ဥ္ေပါက္ေနတာ။ ဖုန္းခ်ၿပီးဆက္အိပ္ေနလိုက္တယ္။ ညေနက်ေတာ့ ဟိုဘက္အိမ္က အစ္ကိုက နင္သက္သာၿပီလားတဲ့၊ သက္သာရင္ငါတို႕ဆြဲရေအာင္တဲ့ (ၾကက္ေတာင္ရိုက္ဖို႕ေျပာတာ)။ အဲဒါနဲ႕အ၀တ္အစားလဲ၊ ၾကက္ေတာင္ရိုက္တံယူၿပီး အိမ္ကထြက္သြားၿပီးကြင္းထဲေရာက္ေတာ့။ေပ်ာ္လိုက္တာေလ ကြင္းထဲမွာပိေတာက္ေတြ ေႀကြေနတာ ေဖြးလႈပ္ေနတာပဲ။ ဟိုအရင္ရက္ေတြတည္းက မိုးရြာတိုင္း ပိေတာက္ပြင့္ေပမယ့္ အခုေလာက္ေၾကြေနတာေတာ့ မေတြ႕ဘူး။ စိတ္ထဲမွာေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္သြားတယ္။ အစ္ကိုက ေႀကြပါမွပဲ၊ မဟုတ္ရင္ ပိေတာက္ပြင့္တိုင္းခူးမေပးလို႕ ရန္လုပ္တဲ့သူကတေမွာင့္ တဲ့။ :P ပိေတာက္ပင္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ျမင့္တဲ့အျပင္ ပြင့္လိုက္ရင္လညး္ ထိပ္ဖ်ားမွာခ်ည္းပြင့္တယ္။ အဲဒါကို ခူးမေပးလို႕ဆုိၿပီး သူတို႕ကိုခဏခဏနားပူလို႕ပါ။ ဓါတ္ပံုရိုက္ခ်င္ရိုက္ထားေလဆိုလို႕ ကင္မရာေျပးယူၿပီး ဓါတ္ပံုေတြေတာင္ရုိက္လိုက္ေသးတယ္။ ပိေတာက္ေတြခင္းထားတဲ့ကြင္းထဲမွာ ၾကက္ေတာင္ရိုက္ရတာ ပိေတာက္နံ႕သင္းသင္းေလးနဲ႕မို႕ ကိုယ္ကေပ်ာ္ေနသေလာက္ က်န္တဲ့အစ္ကိုသံုးေယာက္ကေတာ့ သူတို႕ဖိနပ္မွာပိေတာက္ပန္းေတြ ခၽြဲကပ္ၿပီးေပကုန္လို႕ဆို ပိေတာက္ကိုအျမင္ကပ္ေနေလရဲ႕။ ဖိနပ္မွာ -်ီးေပေနတာနဲ႕တူတယ္ တဲ့။ ညစ္ပတ္တဲ့လူေတြ။ ကိုယ္ကေတာ့ သၾကၤန္ကိုလည္းခ်စ္၊ ပိေတာက္ကိုလည္း ခ်စ္တဲ့သူမို႕ ပိေတာက္ပန္းျမင္တုိင္းလည္း ျမန္မာျပည္ကိုလြမး္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အမွန္အတိုင္း၀န္ခံရရင္ စကၤာပူမွာ ပြင့္တဲ့ပိေတာက္ကို နည္းနည္းေတာ့ အျမင္ကပ္တယ္။ ပိေတာက္ကို ကိုယ့္ျမန္မာရိုးရာသႀကၤန္ပြဲနဲ႕တြဲျမင္ေယာင္ ေနက်မို႕လားေတာ့မသိ။ ကိုယ္မႀကိဳက္တဲ့စကၤာပူမွာ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ပိေတာက္လာပြင့္တာကို မနာလိုသလို၊ ၀န္တုိသလို စိတ္ထဲမွာတစ္မ်ိဳးပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ျမန္မာ့ရနံ႕ကိုတမ်ိဳးတဖံုရေစတဲ့ပန္းမို႕ ျမင္တိုင္းမွာပဲ အိမ္ကိုေတာ့လြမ္းမိတယ္။

(ပိေတာက္ေတြေဖြးေနတဲ့ ၾကက္ေတာင္ကြင္း)

(အဲဒီျမင္ေနရတဲ့အပင္က ပိေတာက္ပင္ေလ။ ေနာက္ကအိမ္ပံုစံနဲ႕ ကိုယ့္ေဂဟာက တစ္ပံုတည္းပဲ။ ကိုယ္တို႕ တစ္၀န္းလံုးအဲဒီအိမ္ေတြခ်ည္းပဲ။)


ေနာက္ထပ္ေပ်ာ္စရာတစ္ခုကေတာ့ ဒီေန႕ေသာၾကာေန႕မုိ႕လားမသိ၊ လမကုန္ေသးေပမယ့္ ပိုက္ဆံကအေကာင့္ ထဲကို၀င္လာတယ္။ ခုနကပဲ စစ္ၾကည္႕လိုက္ေတာ့ ပိုက္ဆံကေရာက္ေနၿပီ။ ေပ်ာ္လိုက္တာ။ စာေမးပြဲေျဖၿပီးလို႕ အိမ္ခဏျပန္ရင္ကိုႀကီးအတြက္လက္ေဆာင္ Laptop ေလးတစ္လံုး၀ယ္ခဲ့မယ္လို႕ ေျပာထားတယ္။ ကိုယ္မလာခင္ တုန္းက ကိုယ္သံုးခဲ့တဲ့ Fujitsu စက္အေဟာင္းေလးကို ကိုႀကီးကိုအေမြေပးခဲ့တာ အဲဒါေလးက အခုဆိုေတာ္ေတာ္ ေဟာင္းေနေတာ့မွာ။ ကိုႀကီးက သိပ္အေကာင္းႀကီးမ၀ယ္ခဲ့ပါနဲ႕လို႕ေျပာေပမယ့္ ကိုယ္ကလည္း Brand ပဲလိုခ်င္တာ ဆိုေတာ့ ေစ်းခပ္တန္တန္နဲ႕အသံုးလည္းခံမယ့္၊ ဂိမ္းေတြဘာေတြေဆာ့လို႕ရမယ့္စက္မ်ိဳး၀ယ္သြားရမယ္။ ပိုက္ဆံကလက္ထဲမွာ ၾကာၾကာမခံတတ္တဲ့အရာဆိုေတာ့ မနက္ျဖန္ပဲသြား၀ယ္ထားဖို႕ စဥ္းစားထားပါတယ္။ အေတြးနဲ႕လူကေပ်ာ္ေနတယ္။ (မေန႕တုန္းကေတာ့ စိတ္ညစ္တယ္ဆိုၿပီး :D) မေန႕ကလာ အားေပးတဲ့အစ္ကို၊ အစ္မေတြအားလံုးကိုလည္း ေက်းဇူးပါလို႕။

Thursday, March 26, 2009

စိတ္ညစ္တဲ့စာ

ဒီရက္ပိုင္း က်န္းမာေရးမေကာင္းတဲ့အတြက္ စာေရးက်ဲပါဦးမယ္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ေခါင္းမူးမူးေနတယ္။ ပိုဆိုးတာက ဘတ္စ္ကားစီးတိုင္း မူးေနတယ္။ ေန႕ခင္းဘက္အျပင္သြားၿပီး ျပန္လာၿပီဆိုရင္ အဲဒီေန႕တညေနလံုးစာလုပ္လို႕မရေတာ့။ ေခါင္းကကိုက္ သလို၊ မူးသလိုနဲ႕ ေနရတာအဆင္မေျပေတာ့။ (အသက္ကလည္းႀကီးၿပီကိုး။ :P) အဲဒါေၾကာင့္ စီးတီးေဟာသြားၿပီး ထမင္းစားဖို႕ေတာင္ ဘတ္စ္ကားစီးရမွာ၊ ရထားစီးရမွာကိုေၾကာက္ေနရတယ္။ အျပင္ကိုမထြက္ခ်င္တာ။ ေက်ာင္းသြား၊ ျပန္လာရင္ အိပ္ရာထဲပဲေခြေနခ်င္တယ္။ အကိုေတြ၊ အမေတြ ဘေလာ့လည္ရင္ အားရစရာ၊ စာေတြေရးထားလိုက္ၾကတာ။ ကိုယ့္မွာေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာၾကာၾကာကိုင္ရင္ေတာင္ ေခါင္းကမၾကည္ေတာ့။ ၿပီးခဲ့တဲ့ semester တုန္းက အိမ္ကယူလာတဲ့မ်က္မွန္ ၂လက္လံုးက်ိဳးသြားတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာကိုင္ရင္ ၾကည္႕စရာကမရိွေတာ့။ မ်က္လံုးကို ၀တ္လစ္စလစ္နဲ႕ပဲ ၾကည္႕ေနရတယ္။ :P အဲေတာ ့သိပ္ၾကည္႕ ရတာအဆင္မေျပခ်င္။ မ်က္မွန္ ၂လက္စလံုးက Frameless ဆိုေတာ့ ဖိမိေတာ့ မွန္ေတြက်ိဳးကုန္တာ။ ဒီကမ်က္မွန္ဆိုင္သြားရမွာလည္း ၁၂၀ဆိုေတာ့ ဘတ္ဂ်က္ကအေျခအေနမေကာင္း ရတဲ့ၾကားထဲ မသြားႏိုင္။ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ လကုန္ကုန္ခ်င္းအေကာင့္ထဲပိုက္ဆံ၀င္ပါေစပဲ ထိုင္ဆုေတာင္းေနရတယ္။ ဒီၾကားထဲ ခ်က္ရျပဳတ္ရတာအခ်ိန္ကုန္ပါတယ္ဆိုၿပီး ေဘးကပ္ရက္မွာရိွတဲ့ Adam Food Center ကိုသြားစားပါတယ္။ ၂ရက္ေလာက္စားၿပီးေတာ့ မစားခ်င္ေတာ့။ ဘာေတြမွန္းကိုမသိ။ စကၤာပူလူမ်ိဳးေတြဟာ အေကာင္းလည္း စားတတ္ပံု မရဘူး။ ကုလားစာလည္း စကၤာပူေရာက္ေတာ့ပ်က္၊ တရုတ္စာလည္း ပ်က္။ အစားအေသာက္အေကာင္းကုိ မစားတတ္ဘူးထင္ပါတယ္။ ကိုယ္ေတြမွာအစားအေသာက္ေကာင္းေကာင္းစားခ်င္ရင္ ျမန္မာအစားအစာဆို စီးတီးေဟာသြား၊ ကုလားစာစားခ်င္ရင္ တရုတ္တန္းမွာရိွတဲ့ Annalakashmi ကိုသြားခ်င္သြား၊ ဒါမွမဟုတ္ Australian အစားအေသာက္ရတဲ့ အနားက Mad Jack ကိုသြား၊ ဒါမွမဟုတ္ KFC သြားရင္သြား။ ဘယ္ပဲသြားစားစားပါ တျခားႏိုင္ငံကအစားအေသာက္ပါပဲ။ စကၤာပူအစားအေသာက္ေကာင္းေကာင္းသိရင္ လမ္းညႊန္ၾကပါဦး။ ျမည္းၾကည္႕ခ်င္လို႕။ လူကလည္း Depression ေတာင္ရေတာ့မယ္။ ေက်ာင္းစာေတာ့ Depression ရမွာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီအစားအေသာက္ေကာင္းေကာင္းမစားရတဲ့ ဒုကၡနဲ႕ရမွာ။ စိတ္ညစ္တယ္။ ေက်ာင္းကကင္တင္းကလည္း ေန႕တိုင္းစားေတာ့ ထူးမျခားနားျဖစ္ေနၿပီ။ တစ္ေန႕လာလည္း Hor Fan၊ တစ္ေန႕လာလည္း ဒံေပါက္၊ တစ္ေန႕လာလည္း Cheese ပလာတာနဲ႕ ပဲဟင္း။ အဲဒီသံုးမ်ိဳးကိုလွည္႕ပတ္စားေနရတာ စိတ္ညစ္ေနၿပီ။ ဒီေန႕လည္း အဲဒီ Food Center ကိုမသြားခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး အိမ္မွာရိွတဲ့ အာလူးေၾကာ္ၿပီး ေဂၚဖီသုတ္နဲ႕စားတာ အာလူးကတူးၿပီး ေဂၚဖီသုပ္ကခ်ဥ္တူးေနတာပဲ။ စိတ္နဲ႕ကိုယ္နဲ႕ညစ္ပါတယ္ဗ်ိဳ႕။


(ဓါတ္ပံုက Google က)

Sunday, March 22, 2009

အခါလြန္မိုး


ရြာပါရြာပါ

ငါေမွ်ာ္တုန္းက

နင္မလာဘူး

စမ္းေခ်ာင္းမွာ

ေရခပ္ဆင္းခါမွ

နင္လာတယ္

ေရအိုးထဲမွာ

ေရေတြျပည္႕လို႕

ငါ… ေရခ်ိဳးလို႕ပဲၿပီးၿပီ

နင္လာလို႕လည္း

ေပ်ာ္စရာမဟုတ္ေတာ့ဘူး

နင္သည္းခ်င္သလိုသာသည္းေပါ့

ငါလည္း အိပ္ေတာ့မွာ။


(ဓါတ္ပံုကို Google ထဲကရွာထားတာပါ။)

Thursday, March 19, 2009

ရင္ထဲကပန္းတစ္ပြင့္အေၾကာင္း (ဆံုး)

နင့္ေၾကာင့္ငါမေပ်ာ္ခဲ့ရဘူးလို႕ ငါမေျပာခ်င္ေပမယ့္ နင္နဲ႕ပါတ္သက္လာရင္ စိတ္ညစ္စရာကလည္း မ်ားေနခဲ့တာကိုး။ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ နင့္ေၾကာင့္မ်က္ႏွာပူရတဲ့အခ်ိန္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးရိွခဲ့ရတယ္။ နင္ကေတာ့ မသိတာလား။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့တာလားေတာ့ ငါလည္းမခန္႕မွန္းတတ္ဘူးေလ။

နင္မွတ္မိဦးမလား။ နင္ေဆးေက်ာင္းသြား တက္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ငါ့ကိုလာႏႈတ္ဆက္တယ္ေလ။ အဲဒီေန႕က နင္အိမ္လာတဲ့အခ်ိန္ ငါ့ရဲ႕တျခားေယာက်္ားေလး သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း အိမ္ေရွ႕ကိုအေရာက္နဲ႕ဆံုတယ္။ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြက အိမေရ လို႕လွမ္းေအာ္လို႕ ငါထြက္လာေတာ့ အိမ္ေရွ႕မွာဆိုင္ကယ္ေပၚကနင့္ကိုအရင္လွမ္းေတြ႕တယ္။ နင့္ေနာက္မွာ စက္ဘီးနဲ႕ငါ့သူငယ္ခ်င္း ေတြ။ ငါ့သူငယ္ခ်င္းလို႕သံုးရတာကလည္း ငါ့နဲ႕ကအတြဲမ်ားလို႕ပါ။ တကယ္ေတာ့ အဲဒါနင္နဲ႕လည္း အတန္းတူတူ တက္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြပါပဲဟာ။ ဒါေပမယ့္နင္ကိုယ္တိုင္လည္း လူတိုင္းနဲ႕အေပါင္းအသင္းမလုပ္သလို ငါ့ကိုလည္း အေပါင္းအသင္းမ်ားတာမႀကိဳက္ခဲ့ဘူးဆိုတာ ငါခန္႕မွန္းမိပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ပဲ နင္ေရာ၊ ဟိုေကာင္ေတြေရာအိမ္ထဲ၀င္ လာၿပီးထိုင္ၾကတယ္။ သူတို႕ကငါနဲ႕ပါတ္သက္လာရင္ ငါ့စိတ္ကို ကႀကီးကအအထိသိတဲ့ေကာင္ေတြ၊ ၿပီးေတာ့ နင္နဲ႕လည္းတစ္ခန္းေနခဲ့တာဆိုေတာ့ နင္ဘယ္လိုဆိုတာ သူတို႕သိေနပံုရပါတယ္။ မ်က္ႏွာသိပ္မၾကည္လင္တဲ့ နင့္ကိုၾကည္႕ၿပီး ငါတုိ႕ျပန္ရမလားလို႕ ငါ့ကိုကပ္ေမးတယ္။ ငါကဘာေျပာရမွာလဲ။ နင္လည္းသူငယ္ခ်င္း သူတို႕လည္း သူငယ္ခ်င္း ငါနင့္အတြက္နဲ႕ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚမရက္စက္သင့္ဘူးေလ။ နင္နဲ႕ငါရဲ႕ဆက္ဆံေရးအတြက္ ငါရဲ႕တျခား ငါ့အေပၚမွာလည္း နားလည္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြကို စေတးဖုိ႕ ငါမရဲဘူး။ ဘာဆိုင္လဲဟာ သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ လို႕ငါျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႕ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕ဧည္႕ခန္းမွာ နင္ကတစ္ဘက္၊ ငါ့သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ကတစ္ဘက္၊ ငါကအလယ္က။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ စကားေျပာသြက္တဲ့ ဖိုးေဇက နင့္ဘက္လွည္႕ေျပာလိုက္၊ ငါ့ကိုလွည္႕ေျပာလိုက္နဲ႕ စကား၀ိုင္းကိုစိုျပည္လာေအာင္ ထိန္းရွာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နင္ကေတာ့ေအးစက္စက္။ ေနာက္ေတာ့ ငါမနက္ျဖန္မေကြးသြားေတာ့မယ္။ နင့္ကိုလာႏႈတ္ဆက္တာ တဲ့။ ေၾသာ္ ေအး နင္ဂရုစိုက္ေနာ္လို႕ငါေျပာေတာ့ ေခါင္းညိတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ငါသြားေတာ့မယ္ဆိုၿပီး နင္ထထြက္သြား ေတာ့တာပဲ။ သာမာန္အခ်ိန္မွာေတာင္ ငါ့အိမ္ကိုလာရင္ တစ္နာရီအနည္းဆံုးၾကာေအာင္စကားေျပာတတ္တဲ့နင္က ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္ခြဲရမယ့္အခ်ိန္မွာ ငါးမိနစ္ျပည္႕ေအာင္ငါနဲ႕စကားေျပာမသြားဘူး။ နင္ျပန္သြားေတာ့ ၿဖိဳးေက်ာ္ကေျပာ တယ္။ အမွန္ဆိုငါတို႕အရင္ေရာက္တာေနာ္တဲ့။ သူကဆိုင္ကယ္နဲ႕မို႕ ငါတုိ႕ေရွ႕ကေရာက္သြားတာ တဲ့။ ေျဖရွင္းသလိုေျပာေတာ့ ငါရယ္မိတယ္။ ေအးပါ ငါဘာေျပာေနလို႕လဲလုိ႕။ ငါ့ေၾကာင့္သူငယ္ခ်င္းေတြ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ မွာလည္း ငါမလိုလားခဲ့ဘူး။

ဒီလိုနဲ႕နင္မေကြးကသူငယ္ခ်င္းေတြျပန္လာတဲ့အခါ လူျပန္မလာတဲ့နင့္သတင္းေတြက ပါလာတတ္တယ္။ နင္မိန္းကေလးေတြနဲ႕သိပ္ရႈပ္တယ္တဲ့။ သူငယ္ခ်င္းမိန္းကေလးတစ္ခ်ိဳ႕က ထိန္ထိန္သာေဆာင္မွာေနတယ္။ ေဆးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေတြနဲ႕ မေကြးတကၠသိုလ္ ေန႕ေက်ာင္းသူေတြကိုတစ္ၿခံ၀င္းထဲမွာထားပါသတဲ့။ ဖုန္းကိုေတာ့ သူတို႕ႏွစ္ေဆာင္ရဲ႕အလယ္မွာရိွတဲ့ ပိုင္ရွင္အိမ္မွာထားပါတယ္တဲ့။ ေဆးေက်ာင္းသူေတြက စာေမးပြဲေျဖ စရာရွိရင္ သူငယ္ခ်င္းေယာက်္ားေလးေတြကို ဖုန္းဆက္ၿပီးေမးခြန္းေတြေမးၾက၊ စာေဆြးေႏြးၾက၊ က်ဴရွင္ခ်ိန္ေမးၾကနဲ႕ ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေန႕ေက်ာင္းသူေတြကဖုန္းေဘးမွာညေနဘက္ဆိုတခ်ိန္လံုးရိွေနတတ္တယ္တဲ့။ ဖုန္းဆက္ၿပီးလို႕ ေဆးေက်ာင္းသူေတြျပန္သြားရင္ ေန႕ေက်ာင္းသူေတြကအဲဒီဖုန္းနံပါတ္ကို redial ျပန္လုပ္ၿပီးေခၚစကားေျပာပါသတဲ့။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ကျပန္ေျပာတာပါ။ သူတို႕ရဲ႕တခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းေယာက်ာ္းေလးေတြက အေဆာင္ကေနသူတို႕ ဆီဖုန္းမဆက္ပါနဲ႕လို႕ေတာင္ေျပာတယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ နင္ကနင့္ဆီဆက္တဲ့မိန္းကေလးတို္င္းကို လက္ခံစကားေျပာပါသတဲ့။ သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာစကားအရသိရတဲ့အခါ နင့္အတြက္ငါစိတ္ပူမိတယ္။ ၿပီးေတာ့ နင္နဲ႕တြဲတဲ့မိန္းကေလးေတြအားလံုးဟာလည္း မေကြးတကၠသိုလ္ကပဲ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္ေလ။ နင္ေက်ာင္းမမွန္မွာ၊ စာေတြမရမွာ ငါစိတ္ပူေနခဲ့ေပမယ့္ ဒုတိယႏွစ္ေအာင္ၿပီးေတာ့ နင္ျပန္လာခဲ့တယ္။ နင္ျပန္ေရာက္တယ္လို႕ပဲ ငါၾကားတာ။ နင္ကေတာ့ ငါ့ဆီေရာက္မလာခဲ့ပါဘူး။ နင့္နဲ႕ဆံုရတဲ့ အဲဒီႏွစ္သႀကၤန္တုန္းကရယ္ရေသးတယ္။ ငါရယ္၊ တျခားငါတို႕အထက္တန္း ေက်ာင္းကအတူတူတက္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လမ္းမႀကီးကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္မွာ မ႑ာတ္ထိုးၿပီး သၾကၤန္ေရေဆာ့ၾကတယ္။ အက်ေန႕မွာငါရယ္၊ သႏၲာရယ္ေရခြက္ကေလးေတြကိုင္ၿပီး ဘယ္သူ႕ပက္ရင္ေကာင္းမလဲၾကည္႕ေနၾကပါတယ္။ တကၠသိုလ္ေရာက္ေနၿပီဆိုေတာ့ ကေလးတုန္းကလို ျမင္ျမင္သမွ်လူမပက္ျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးေတြကလည္း ေကာင္မေလးေတြပဲ ေရြးပက္ၿပီးလိုက္ေနာက္ေနၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာငါတုိ႕မ႑ာတ္ဘက္ကို ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဆိုင္ကယ္ေလး စီးၿပီးလာေနတာလွမ္းျမင္တယ္။ အဲဒီေကာင္ေလးက Giordarno ဦးထုပ္အျပာႏုေရာင္ေလးေဆာင္းထားတယ္။ အသားျဖဴျဖဴေလးနဲ႕။ ငါတုိ႕ႏွစ္ေယာက္လံုးသေဘာက်သြားတယ္။ ဟဲ့ဟိုေကာင္ေလးေခ်ာတယ္လို႕ ေျပာမိၾကေသး တယ္။ ဆိုင္ကယ္ေလးအနားကိုေရာက္တဲ့အထိ ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္ၾကည္႕ေနမိၾကတယ္။ ရုတ္တရက္အနား ေရာက္လာၿပီး ဆိုင္ကယ္ကိုရပ္ၿပီး ငါ့ဘက္ကိုလွည္႕ၿပီး ၿပံဳးၾကည္႕လိုက္တဲ့အခါ ငါရုတ္တရက္အသက္ရႈရပ္သြားမတ္ မင္သက္သြားမိတယ္။ အဲဒီေကာင္ေခ်ာေလးက ငါ့ရဲ႕နင္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္ေလ။ နင္ငါ့ကိုအဲဒီေန႕က အိမ္ျပန္လုိက္ ပို႕တယ္။ သူမ်ားနဲ႕သိပ္မတည္႕တတ္တဲ့နင္က မ႑ာတ္ထဲကသူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးနဲ႕ ရယ္ရယ္ေမာေမာစကားေတြ ေျပာေနေတာ့ ငါစိတ္ခ်မ္းသာရတယ္။ နင့္ကို သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးနဲ႕ သိုက္သုိက္၀န္း၀န္း ခင္ခင္မင္မင္ရိွေစခ်င္ ခဲ့တာ ငါ့ေစတနာပါ။


ဒီလိုနဲ႔ပဲ နင္နဲ႕ငါဟာအရင္ကလိုတတြဲတြဲျပန္ျဖစ္သြားျပန္ေရာ။ သႀကၤန္အတူလည္ၾက၊ မုန္႕ထြက္စားၾက၊ မ႑ာတ္ေတြသြားႀကည္႕ၾကနဲ႕ ငါအရမ္းေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္။ နင့္ကို မေကြးကေကာင္မေလးေတြအေၾကာင္းေမးေတာ့ နင့္ကခပ္ေပါ့ေပါ့ပဲ ပ်င္းလို႕တြဲတာတဲ့။ ၿပီးေတာ့ငါ့ကိုေျပာေသးတယ္။ မေကြးကအရမ္းပူတာတဲ့။ ငါညဘက္မွအျပင္ထြက္ႏိုင္တာတဲ့။ အဲဒီေတာ့ ေဆးေက်ာင္းသူေတြနဲ႕တြဲလို႕မရဘူး။ ညဘက္ထြက္လို႕ရတဲ့ အေဆာင္ကတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေတြနဲ႕တြဲတာ တဲ့။ ငါ့ရင္ထဲမွာဘယ္လိုျဖစ္မလဲ နင္မစဥ္းစားမိဘူးလား။ ရင္တစ္ခုလံုးအေခ်မြခံလုိက္ရသလို ခံစားေနရေပမယ့္ နင့္ကိုငါဘာမွမေျပာ ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ေက်ာင္းဖြင့္ခါနီးမွာ ေတာ့ နင္ျပန္သြားခဲ့တယ္။ စာသင္ႏွစ္တစ္ႏွစ္လံုးလည္း ေရာက္လာသမွ်နင့္သတင္းေတြက တစ္ခုမွမေကာင္းဘူး။ အရက္ေသာက္တယ္၊ ရန္ျဖစ္တယ္၊ မိန္းကေလးေတြနဲ႕လည္း တြဲတုန္းပဲ တဲ့။ ငါအ့ံၾသရေလာက္ေအာင္နင္ေျပာင္းလဲ သြားခဲ့တာပဲ။ တတိယႏွစ္ၿပီးေတာ့ နင္ျပန္လာခဲ့တယ္။ ငါကရန္ကုန္သြားေနတဲ့အခ်ိန္။ ငါ့အိမ္ကိုလာတယ္တဲ့။ ရန္ကုန္ကငါျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဖုန္းဆက္ပါလုိ႕အေမ့ကို မွာသြားတယ္။ ငါခ်က္ခ်င္းမဆက္ျဖစ္တာက ေတြေ၀တတ္တဲ့ငါ့စိတ္ေၾကာင့္ပါ။ နင္ဘာေတြဘယ္လိုေျပာင္းလဲ သြားမလဲ။ ငါ့အေပၚကိုေရာ အရင္လိုခင္တုန္းပဲလား ဆိုတဲ့အေတြးေတြနဲ႕ အိမ္ေရွ႕အိမ္မွာဖုန္းသြားဆက္ဖို႕ ငါေႏွာင့္ေႏွးေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါျပန္ေရာက္မယ့္ရက္ကို အေမ့ဆီကသိေနတဲ့နင္က ညေနပိုင္းက်ေတာ့ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ငါေရာက္ေရာက္ခ်င္း နင့္ဆီေျပးလာတာ နင္မရိွလို႕ငါအေမာေတာင္မေျပဘူး တဲ့။ အဲဒါနင့္စကား။ ငါစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေျပာတတ္တယ္ ေနာ္။ ဒီစကားတစ္ခြန္းနဲ႕ ငါ့ရင္ထဲကပူပန္မႈေတြ၊ သံသယေတြ၊ စိုးရိမ္မႈေတြဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိလုိက္သလို ခံစားလိုက္ရတယ္။ နင္က မုန္႕သြားစားရေအာင္တဲ့။ နင္ဘာစားခ်င္လဲ။ ငါေကၽြးမယ္ တဲ့။ ငါက ေကာ္ရည္ေသာက္ခ်င္တယ္ ဆိုေတာ့ နင္က ငါ့ေခါင္းကိုအုပ္ကိုင္ၿပီးရယ္တယ္။ ဘယ္လိုလဲေကာင္မေလး ရန္ကုန္ကို၃ရက္ေလာက္သြားၿပီး ေကာ္ရည္ကိုလြမ္းလာျပန္ၿပီလား တဲ့။ ငါရယ္မိတယ္။ နင္ေျပာလဲေျပာခ်င္စရာ။ ငါကငါတို႕ၿမိဳ႕ကေကာ္ရည္ကို အရမ္းႀကိဳက္တာကိုး။ တျခားၿမိဳ႕ေတြအလည္သြားရင္ အဲဒီကေကာ္ရည္လည္းငါမေသာက္ဘူး။ ၿပီးရင္ ေကာ္ရည္ေသာက္ခ်င္တယ္လို႕ေအာ္ေနတတ္တဲ့ငါ့အေၾကာင္းနင္သိေနခဲ့တာကိုး။ ေကာ္ရည္ေတာင္မွ တျခားတေနရာမွမေသာက္တဲ့ ငါ့ရဲ႕စြဲလန္းမႈ ဟာ လူတစ္ေယာက္အေပၚမွာဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္အထိျပင္းထန္မလဲ နင္စဥ္းစားၾကည္႕မိဘူးလား။ ဒီလိုနဲ႕နင္နဲ႕ ေကာ္ရည္ေသာက္၊ ၿပီးေတာ့ ဆိုင္ကယ္နဲ႕ၿမိဳ႕စြန္ေခ်ာင္းသာသြားတဲ့လမ္း ေပၚက အသစ္ဖြင့္တာမၾကာေသးတဲ့ ႀကိဳးတံတားေပၚကိုသြားၾကတယ္။ တံတားေပၚမွာ ေရာက္တတ္ရာရာ စကားေျပာၾကရင္းနဲ႕ရုတ္တရက္ နင္က ေမးတယ္။ နင္ရန္ကုန္ကိုဘာသြားလုပ္တာလဲတဲ့။ အေမရိကန္စင္တာ ကစာေမးပြဲတစ္ခုသြားေျဖတာလို႕ငါေျဖေတာ့ နင္ငါ့ကိုေသခ်ာၾကည္႕တယ္။ ၿပီးမွ ဘာစာေမးပြဲလဲ တဲ့။ စေကာ္လားရွစ္ေလွ်ာက္တာ ဆိုေတာ့ ဘာလုပ္ဖုိ႕လဲတဲ့။ ဟာ နင္ကလည္း ေက်ာင္းတက္ဖို႕ေပါ့ လို႕ဆိုေတာ့ နင္အခုလည္းေက်ာင္းတက္ေနတာပဲ တဲ့။ မဟုတ္ဘူးေလ ဟိုမွာသြားတက္ဖို႕ဆိုေတာ့ နင္ခဏၿငိမ္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ငါ့ကိုေသခ်ာၾကည္႕ၿပီး ခပ္မဲ့မဲ့ၿပံဳးတယ္။ၿပီးေတာ့မွ နင္ငါ့ကိုထားခဲ့ဖို႕ စဥ္းစားေနၿပီေပါ့ တဲ့။ ေအာ္နင္ကလည္း ေနာက္ေတာ့ျပန္ေတြ႕ရမွာပဲဆိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့လဲတဲ့။ ေက်ာင္းၿပီးတာနဲ႕နင္ကျပန္လာမွာလား၊ ၿပီးရင္ေရာနင္ကဘာလုပ္မွာလဲ တဲ့။ ေအာ္ ၅ႏွစ္ ၆ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ၾကာမွာေပါ့၊ ငါတတ္တဲ့ပညာကို အသံုးခ်လို႕ရတဲ့ အလုပ္တစ္ခုေတာ့လုပ္ရမွာေပါ့ ဆိုေတာ့ နင္အၾကာႀကီးၿငိမ္ေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ငါက ေက်ာင္းၿပီးရင္ အိမ္ေထာင္ျပဳမွာ တဲ့။ အဲဒီစကားက ငါ့နားထဲမွာမိုက္နဲ႕ေအာ္ထည္႕လိုက္သလို အက်ယ္ႀကီးပဲၾကားလိုက္ရတယ္။ ဟင္ နင္က ဘယ္သူနဲ႕အိမ္ေထာင္ျပဳမွာလဲ လို႕ငါေမးေတာ့နင္မေျဖဘူး။ ၿပီးေတာ့မွ ငါယူမယ့္မိန္းကေလးကို ငါ့နားမွာပါရမီျဖည္႕ဖက္ျဖစ္ေစခ်င္တယ္၊ ငါေဆးရံုကျပန္လာတဲ့အခါ ငါ့ေဆးအိတ္ကိုေျပးႀကိဳမယ့္မိန္းမမ်ိဳး၊ သနပ္ခါးလိမ္း၊ ထမင္းပြဲအဆင္သင့္နဲ႕ေစာင့္မယ့္မိန္းမမ်ိဳး၊ ငါစကားကို ရိုေသနာခံမယ့္မိန္းမမ်ိဳး၊ ငါ့အေဖနဲ႕အေမကိုလည္း အကူအညီရမယ့္ မိန္းမမ်ိဳးေပါ့ တဲ့။ နင္ဘာကိုရည္ရြယ္ၿပီး ေျပာေနတာလဲ။ နင္ ငါ့ကိုအဲဒီလိုမိန္းမမ်ိဳးျဖစ္ေစခ်င္တာလား။ ငါလုပ္ေနတဲ့အလုပ္ေတြ၊ ငါႀကိဳးစားေနတာေတြကို ရပ္လိုက္ဖို႕ေျပာေနတာလား။ ငါ့မိသားစုအတြက္ အားကိုးရတဲ့သမီး၊ ငါ့ပါတ္၀န္းက်င္အတြက္ အက်ိဳးျပဳႏိုင္တဲ့ လူတေယာက္၊ ငါ့ႏိုင္ငံအတြက္ အုတ္တခ်ပ္၊ သဲတပြင့္၊ ဒါေတြငါျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာ။ ဒါေတြအားလံုးကို နင့္ရဲ႕ပါရမီျဖည္႕ဖက္ ျဖစ္ခြင့္ရဖို႕စြန္႕လႊတ္ခို္င္းေနတာလား။ ငါ့ကိုခ်စ္တယ္လို႕တစ္ခါမွ မေျပာဘူးတဲ့သူတစ္ေယာက္အတြက္ေလ။ နင္ကိုငါဘာမွျပန္မေျဖလိုက္ဘူး။ နင္ကလည္း ငါ့ကိုေမးခြန္းေတြေမးေနတာမွ မဟုတ္တာ။ ဒါေပမယ့္ ျပန္ခါနီးေတာ့ ငါနင့္ကိုေမးခြန္းတစ္ခုေမးမိတယ္။ နင္ခ်စ္တဲ့သူက နင့္ပါရမီျဖည္႕ဖက္မျဖစ္ရင္ ဘယ္လိုုလုပ္မလဲ လို႕။ နင္ျပန္ေျဖတဲ့အေျဖဟာ ငါအသည္းကိုခြဲတဲ့ဓါးဆိုတာ နင္မသိလိုက္ဘူးေနာ္။ ပါရမီျဖည္႕မယ့္သူကိုရွာၿပီး ခ်စ္ေအာင္ႀကိဳစားလိုက္မယ္ တဲ့။ နင္အရြဲ႕တိုက္ၿပီးေျဖလိုက္တာလား။ ငါမသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီကစၿပီး ဒဏ္ရာရသြားတဲ့ ငါ့အသည္းႏွလံုးဒီေန႕အထိေသြးမတိတ္ေသးပါဘူး။ နင္သာျမင္ႏိုင္ရင္ ျမင္ခဲ့မွာပါ။ အဲဒီေန႕က နင္ျပန္သြားၿပီးေနာက္ နင္ငါ့ဆီကို မလာေတာ့ဘူး။ ငါလည္းနင့္ကိုေတြ႕ဖို႕ မႀကိဳးစားခဲ့ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး နင္သာဖြင့္ေျပာရင္ နင့္ကိုေပးဖုိ႕အဆင္သင့္ရိွေနခဲ့တဲ့ အေျဖတစ္ခု၊ ဘယ္ေတာ့မွလည္း ေပးျဖစ္ေတာ့မွာမဟုတ္တဲ့ အေျဖတစ္ခုကို ငါ့မွတ္ဥာဏ္ထဲက၊ ငါ့ႏွလံုးအိမ္ထဲကေမ့ပစ္လိုက္ဖို႕ ငါႀကိဳးစားရေတာ့မယ္။ နင့္သတင္းေတြၾကားတိုင္း မွာ သိေဟာင္းကၽြမ္းေဟာင္းတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ကိုနားေထာင္ရသလို ဘာမွမျဖစ္သလိုပဲ ငါဟန္ေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေတာ့မယ္။ ငါဒီလိုဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ နင္နဲ႕ေ၀းသြားခဲ့ေပမယ့္ ငါ့ဆီေရာက္ေရာက္လာတတ္တဲ့ နင့္သတင္းေတြက ငါ့ကိုႏိွပ္စက္ေနတုန္းပဲ။ ငိုခ်င္လာတုိင္းလည္း ၿပံဳးရယ္ႏိုင္ဖို႕ငါ အားထုတ္ခဲ့ရတယ္။ မာနႀကီးတဲ့၊ ေဆးရံုမွာလည္း ေတာ္သေလာက္ထက္ၿပီး နာစ့္မေလးေတြကိုေဟာက္တတ္တဲ့၊ ေဆးရံု၀န္ထမ္းေတြကို အရက္၀ယ္ခိုင္းၿပီး ရံုးခန္းထဲမွာေသာက္တယ္ဆိုတဲ့၊ လူနာေတြဖိန္႕ဖိန္႕တုန္ေအာင္ေၾကာက္ရတယ္ဆိုတဲ့ နင့္သတင္းေတြၾကားတိုင္း ေအာင့္သြားတတ္တဲ့ဘယ္ဘက္ရင္အံုထဲမွာေတာ့ နင္မသိလိုက္တဲ့ တစ္စံုတစ္ခုက အခုထိနာက်င္ေနဆဲေပါ့ သူငယ္ခ်င္းခ်စ္သူရယ္။

Sunday, March 15, 2009

စကၤာပူက ဘူး၀ါး ဘူး၀ါးပြဲ

ေက်ာင္းက Irish သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က St.Patrick Day Parade သြားဖို႕ဆိုၿပီး ၿပီးခဲ့တဲ့အပါတ္တည္းက လူစုပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ဒီေန႕ေတာ့ စကၤာပူမွာပထမဆံုးလုပ္တယ္ဆိုတဲ့ St. Patrick Day Parade ကိုသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ သြားျဖစ္ပါတယ္။ အတန္းထဲမွာ လူေပါင္း ၇၄ေယာက္ရိွထဲအထဲက ၃၅ေယာက္ပါလာတယ္။ အိမ္ကစထြက္ၿပီး ဘတ္စ္ကားစီးၾကကတည္းက အစိမ္းေရာင္ေတြ၀တ္၊ အစိမ္းေရာင္ဦးထုပ္ေတြေဆာင္း၊ အစိမ္းေရာင္ႀကိဳးစည္းေတြ၊ စတစ္ကာေတြကပ္ထားတဲ့ ကိုယ္တို႕အုပ္စုကိုကားေပၚကလူေတြက ၿပံဳးစိစိနဲ႕ၾကည္႕သြားၾကပါတယ္။


Parade လုပ္မယ့္ေနရာေရာက္ေတာ့ ရာသီဥတုကေဖာက္ျပန္လာေတာ့တယ္။ တစ္ေန႕လံုးပူေနတဲ့ေနေပ်ာက္သြားၿပီး ေမွာင္လာပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အထိေတာ့ ကဲလို႕ေကာင္းတုန္းေပါ့ေလ။ ေက်ာင္းအတြက္လုပ္ေပးထားတဲ့ Banner ကိုယူၿပီး ဓါတ္ပံုေတြရိုက္ၾကပါတယ္။ Parade မစခင္မွာပဲမိုးကရြာလာပါေတာ့တယ္။ မိုးရြာႀကီးထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရတာေပါ့ေလ။ စကၤာပူျမစ္ကိုျဖတ္တဲ့တံတားေပၚကေနျဖတ္ၿပီး ပြဲလုပ္မယ့္ေနရာကိုသြားၾကေတာ့ လမ္းမွာမိုးကသည္းသထက္သည္းလာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အတန္းထဲကေကာင္ေတြကေတာ့ ေပ်ာ္ေနၾကတုန္းပဲ။ သူတို႕ၾကည္႕ၿပီး ကို္ယ္ပါအလုိလိုျမဴးလာပါတယ္။ Irish သူငယ္ခ်င္းကေရွ႕ကေနတုိင္ေပးပါတယ္။ ေက်ာင္းနာမည္ LKY လို႕ေအာ္ရင္ ဘူး၀ါး ဘူး၀ါးလို႕ေအာ္မယ္တဲ့။ အဲဒါနဲ႕ တလမ္းလံုး LKY LKY ဘူး၀ါး ဘူး၀ါး ဘူး၀ါး ဆိုၿပီး တစ္လမ္းလံုး လုပ္လာၾကတယ္။ ပြဲလုပ္တဲ့အမိုးေအာက္ေရာက္ေတာ့ Parade အတြက္ခ်ီတက္လာၾကတဲ့အဖြဲ႕ေတြကို နာမည္ေခၚၿပီး လက္ခုပ္တီးရင္လည္း LKY LKY ဘူး၀ါး ဘူး၀ါး ဘူး၀ါး ပါပဲ။ ဘာမွန္းသာမသိေပမယ့္ ကိုယ္ေတြတဖြဲ႕လံုး လည္းဘူး၀ါးဘူး၀ါးေပါ့။

တစ္ခ်ိဳ႕အဖြဲ႕ေတြက အကေတြ၊ အတီးအမႈတ္ေတြနဲ႕ေဖ်ာ္ေျဖပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာထူးထူးျခားျခားေဖ်ာ္ေျဖမႈတစ္ခု ကေတာ့ Star Wars Fans ဆိုတဲ့အဖြဲ႔ပါ။ သူတို႕က Star Wars ကလူေတြအတိုင္း၀တ္ထားၿပီးေတာ့ သရုပ္ေဆာင္ျပ သြားပါတယ္။ ေပ်ာ္စရာပြဲေလးပါပဲ။ မိုးေတြရြာ၊ ေအးစိမ့္စိမ့္နဲ႕ ၀တ္ထားတဲ့ရႈးဖိနပ္ထဲေရေတြ၀င္ၿပီး ေျခေထာက္ကိုက္လာတာကလြဲလို႕ေပါ့။ အားလံုးၾကည္႕လို႕ရေအာင္ ဓါတ္ပံုေတြတင္ေပးလိုက္ပါတယ္။