ငယ္ငယ္ကေပ်ာ္စရာ

ဒီတမနက္လံုး မေကတို႕၊ မမိုးခ်ိဳသင္းတို႕ဘေလာ့က ကေလးကဗ်ာေတြလိုက္ဖတ္လိုက္၊ ကိုယ့္တုန္းက ဘာေတြဆိုခဲ့လဲျပန္စဥ္းစားလိုက္လုပ္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မမသီရိကပါ အဲဒီအေၾကာင္းေရးၿပီး ကိုယ့္ကိုတက္ဂ္ထားေတာ့ မ်က္လံုးျပဴးသြားပါတယ္။ ကြန္မန္႕ထဲမွာ သူမ်ားေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေတြထဲမွာအကုန္ပါကုန္ၿပီေလ။ အကုန္လံုးက ေဒသသိပ္မကြဲျပားလို႕ပဲလားေတာ့မသိဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေလး ဆင္တူၾကတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္မွတ္မိသေလာက္ ကေလးဘ၀မွာဆိုခဲ့ေအာ္ခဲ့တဲ့ကဗ်ာေလးေတြကို ျပန္စဥ္းစားၾကည္႕မိပါတယ္။

ပထမဆံုးစဆိုတတ္တာေတာ့ ခ်ိဳမိုင္မိုင္ပဲျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ေနာက္တပုဒ္ကိုေျပာရရင္ေတာ့ ကၽြန္မတို႕ အားလံုး စကားတတ္ခါစမွာဆိုတတ္ၾကတဲ့ကဗ်ာေလးေလ။ ကုိယ့္လက္တေခ်ာင္းခ်င္းကိုင္ၾကည္႕ၿပီး “မမ ၊ ညိႈးညိႈးငယ္ငယ္မေနပါနဲ႕၊ လယ္လယ္သြားမယ္၊ ႂကြယ္ႂကြယ္တို႕အိမ္ကို၊ သန္းသန္းလည္းလိုက္မယ္” ဆိုတာေလးပါ။ ကိုယ့္လက္ကေလးကိုယ္ကုိင္ၾကည္႕လိုက္၊ အဲဒီကဗ်ာေလးဆိုလိုက္လုပ္ခဲ့ရတာ ေပ်ာ္စရာလို႕ထင္ခဲ့တာပါပဲ။

မူႀကိဳစတက္ၿပီးသိပ္မၾကာခင္မွာ ေက်ာင္းကေနရသြားတဲ့ကဗ်ာကေတာ့ A ကေန Z အထိကို စာလံုးေလးေတြနဲ႕ စာသင္တဲ့ကဗ်ာပါ။

A – Apple ပန္းသီးဟာ လူေလးစားစရာ

B – Bird ငွက္ကေလး ေတာနဲ႕ေတာင္ယာေက်း

C – Cat ေၾကာင္ေရႊ၀ါ ေမ့ေမ့အနားလာ

D – Duck ဘဲကေလး ေရကန္ထဲမွာေျပး

E – Eagle ေရႊလင္းယုန္ စီးေပါ့ေလထဲခုန္ စသျဖင့္ Z အထိသြားတဲ့ကဗ်ာပါ။ အခုထိအစအဆုံုးရေနပါေသးတယ္။ ကဗ်ာေတြကိုႏွစ္သက္တဲ့စိတ္အခံက မူႀကိဳကတည္းကပါလာခဲ့တာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ မူူႀကိဳကဆရာမေတြသင္ေပးတဲ့ ကဗ်ာ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြလက္ဆင့္ကမ္းရင္းဆိုျဖစ္ၾကတဲ့ကဗ်ာေတြကို အိမ္ျပန္ေရာက္တိုင္း အေမ၊ အေဖနဲ႕ အဘိုးကုိ ျပန္ဆိုျပ၊ မဟုတ္ကဟုတ္ကပံုျပင္ေတြကိုေတာ့ ပထမတန္းတက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့အကိုကိုျပန္ျပန္ေျပာျပေလ့ရိွပါတယ္။ ေနာက္ဆိုတတ္တဲ့ကဗ်ာေလးတပုဒ္ကေတာ့

“ ႀကိဳးတန္းေပၚမွာ ၾကြက္ကေလးေလွ်ာက္

ဟိုဘက္အိမ္ကိုေရာက္

ျပတင္းေပါက္ကသူခုန္၀င္ ေၾကာင္ဖားႀကီးကိုျမင္

ေၾကာင္ကိုျမင္ေတာ့ သူထြက္ေျပး ေၾကာက္လိုက္ရတယ္ေလး” ဆိုတဲ့ကဗ်ာပါ။

မူႀကိဳမတက္ရတဲ့ရက္ေတြမွာ မိုးေလးညိဳလာလို႕ အိမ္မွာလူႀကီးေတြမရိွဘဲ အကိုနဲ႕က်န္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာ အဆိုမ်ားတာက ေတာ့အားလံုးသိတဲ့ “မိုးရြာရင္မိုးေရခ်ိဳးမယ္ ေမေမလာရင္ႏို႕စို႕မယ္ ေဖေဖလာရင္အုန္းသီးခြဲစားမယ္” ဆုိတဲ့ ကဗ်ာပါ။

ေနာက္မမသီရိဆီမွာေတြ႕ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါပဲ။ ကိုယ္တို႕ဆိုေလ့ရိွတာေတာ့ “ေနပူမိုးရြာ သူခိုးလာ၊ လာတဲ့သူခိုး လွံနဲ႕ထိုး၊ သူခိုး မေအ -ိုး” တဲ့။ မူကြဲတာေဆးတံနဲ႕မေခါက္လိုက္ဘဲ အဲလိုျဖစ္သြားတာေပါ့။ အခုငို အခုရယ္လုပ္တတ္ တဲ့ကိုယ့္ကို အိမ္ကလူေတြအၿမဲစေနက်၊ ကိုယ္တိုင္လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြကိုစတတ္တဲ့ကဗ်ာတပုဒ္ကေတာ့ “ငိုရယ္ ငိုရယ္ ဆန္တျပည္၊ ငုိရြဲငိုရြဲ ဆန္တခြဲ” တဲ့။ ေနာက္မူႀကိဳကို၀တ္စံုမ၀တ္ဘဲ ရိႈးထုတ္ၿပီး၀မ္းဆက္ေတြဘာေတြ ၀တ္လာတတ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုရင္ေတာ့ “အက်ီ ၤဆင္တူေဘာင္းဘီဆင္တူ ေခြးကေလးနဲ႕တူ၊ အက်ီ ၤကြက္ၾကား ေဘာင္းဘီကြက္ၾကား ေခြးကေလးနဲ႕ညား” လို႕စတတ္ပါတယ္။

ေနာက္ကဗ်ာတပုဒ္ကေတာ့ မူႀကိဳမွာပဲရတာပါ။ “မႈန္ေရႊရည္ ဖင္မွာအနာေပါက္သည္ ေဒါက္တာေငြစိုး အပ္နဲ႕ထိုးလို႕ ဖင္ရိုးက်ိဳးပါၿပီ” ဆိုတာပါ။ ဘယ္ကဘယ္လိုအဲဒီကဗ်ာျဖစ္သြားမွန္းေတာ့မသိ။ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕ အေဖက ဦးေငြစိုး (ေဖ့ေဖ့သူငယ္ခ်င္းပါပဲ)ဆိုေတာ့ သူေရွ႕မွာအဲဒီကဗ်ာဆိုရတာကို အရသာရိွေနတတ္ပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာဆိုရင္ သူကကၽြန္မတို႕ကိုမ်က္ေစာင္းတထိုးထိုးေပါ့။

အမေတြနဲ႕လက္၀ါးရိုက္ေဆာ့ရင္ဆိုတာကလည္း အားလံုးဆိုခဲ့ၾကတဲ့အတိုင္း သိပ္မူကြဲမဟုတ္ပါဘူး။ “တစ္ ႏွစ္ သံုး

သံုးတာကပိုက္ဆံ၊ စႏၵာက ေဇာ္လင္းမိန္းမ၊ မတာကဘိုးဘိုးေအာင္၊ ေအာင္တာကစာေမးပြဲ၊ ပြဲတာကသီတင္းကၽြတ္၊ ကၽြတ္တာကလံုခ်ည္၊ ျခည္တာကႀကိဳး၊ ႀကိဳးတာကလက္၊ လက္တာကေၾကာက္၊ ေၾကာက္တာကသရဲ၊ ရဲတာကေသြး၊ ေသြးတာကသနပ္ခါး၊ ခါးတာကဂ်င္ခါးသီး၊ ကိုရင္ႏွာဘူးႀကီး” ဆိုတဲ့ကဗ်ာပါ။

သူငယ္ခ်င္းေတြကတံုးတံုးလာတိုင္းဆိုတတ္တာေတာ့ “ကတံုးကတံုး တယ္လီဖုန္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကိုဆက္ပါဦး၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာဖုန္းႀကိဳးျပတ္၊ ကတံုးေခါင္းမွာ ေခ်းေတြကပ္” ေပါ့။ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ နည္းနည္းမူကြဲေပမယ့္ သိပ္ၿပီးေတာ့မကြာသြားပါဘူး။ ေႏြရာသီမွာလာတတ္တဲ့ ဖရဲသီးသည္ေလးေတြက ဖရဲသီးစိတ္ခ်ိဳခ်ိဳေလးဆိုတဲ့ အသံၾကားရင္ေတာ့ “ဖရဲသီးစိတ္ခ်ိဳခ်ိဳေလး ငါ့ကိုခ်စ္ရင္တစိတ္ေပး” လို႕မၾကားတၾကားလိုက္ေအာ္တတ္လို႕ လူႀကီးေတြကအၿမဲဟန္႕ရတာေပါ့။

ေအာက္ခံေဘာင္းဘီခ်ဳပ္ရိုးကြဲတာ ေကာ္နီပါဆိုၿပီး ေအာ္ခဲ့ဖူးသလို ကဗ်ာတပုဒ္ကေတာ့ အစမသိေတာ့ပါ။ သိတဲ့သူမ်ားေဖာ္ေပးၾကပါဦး။ ေနာက္ဆံုးအဆံုးသတ္ကုိပဲ မွတ္မိေတာ့တယ္။ မွတ္မိတဲ့အပိုဒ္ကလည္းၾကည္႕ဦး။ “အံ့ေက်ာ္ႀကီးအိပ္လို႕ေပ်ာ္ ေ-ြးဥ ၂လံုးေပၚ၊ မယံုရင္ခ်ိန္ၾကည္႕ ၁ပိႆာေလာက္ရိွိွ”တဲ့။ အက်င့္ကေကာင္းတာေလ။ အဲဒါပဲမွတ္မိေတာ့တယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကိုစစေနက် ကဗ်ာတပုဒ္ရိွပါတယ္။ “ABCD မတတ္ဘဲနဲ႕ အရပ္ထဲကုိ၀င္၊ စကပ္ကြဲတာ နင္”တဲ့။ ေလာေလာဆယ္ စဥ္းစားလို႕ရသေလာက္တင္ေပးလိုက္တာပါ။ မမသီရိလည္းေက်နပ္ပါေတာ့ေနာ္။