ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္နဲ႕ ကၽြန္မ

ေမလထဲမွာျမန္မာျပည္ကိုျပန္ေရာက္ၿပီးကတည္းက ေက်ာင္းသားမိဘေတြကဂၽြန္လေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္အတြက္ျပင္ဆင္ ေနတာေတြကိုေတြ႕ျမင္ေနရပါတယ္။ အခုေတာ့ မနက္ဘက္ဆုိအိမ္ေရွ႕ကေက်ာင္းသြားၾကတဲ့ ကေလးေတြကိုတဖြဲဖြဲျမင္ေနပါၿပီ။ အေမ့ေက်ာင္းကိုအႀကိဳအပို႕တာ၀န္ယူထားတဲ့အတြက္လည္း မနက္ဘက္ဆုိ ေက်ာင္းတက္တဲ့ကေလးေတြ၊ ေက်ာင္းလိုက္ပို႕တဲ့အေမေတြကုိျမင္ေနရပါတယ္။ အနီးကပ္ဆံုးကေတာ့ အိမ္ကအေဒၚအငယ္ဆံုးရဲ႕သား တတိယတန္းတက္တဲ့ေကာင္ပါ။ မနက္ဆိုေရခ်ိဳးေပး၊ သနပ္ခါးလိမ္းေပး၊ အက်ီ ၤ၊ ေဘာင္းဘီ၀တ္ေပး၊ မိုးရြာရင္မိုးကာပါ၀တ္ေပး။ ညေနက်ရင္က်ဴရွင္လုိက္ပို႕၊ သြားႀကိဳဆိုတာေတြကိုျမင္ေနရေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ေတာင္ ငါတုိ႕တုန္းကေရာ မိဘေတြဒီလိုအလုပ္ရႈပ္ခဲ့လားလို႕ ျပန္စဥ္းစားမိပါတယ္။

ကိုယ့္တုန္းက အေမကေက်ာင္းဆရာမ၊ အေဖကဘဏ္မွာ။ မူႀကိဳတက္တုန္းကလြဲလို႕ အိမ္က လိုက္အႀကိဳအပို႕မလုပ္ေတာ့။ ကိုယ့္ထက္ ၂တန္းႀကီးတဲ့အကိုနဲ႕အတူသြား၊ အတူျပန္။ အဲဒီအကိုကလည္း ဘယ္ေလာက္လည္သလဲဆုိ တႏွစ္တတန္းသာေအာင္သြားတယ္။ သားအခန္းကအတန္းပိုင္ဆရာမနာမည္ ဘယ္သူလဲဆိုရင္ မသိဘူးေလတဲ့။ သားေဘးမွာထုိင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းကေရာဆို ပိုဆိုး။ အဲေလာက္လည္တာ။ ေက်ာင္းဆင္းၿပီဆို သူ႕ကိုကိုယ္ကေက်ာင္းေဆာင္ေအာက္ကေစာင့္ရတယ္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြက ကိုယ့္ကိုေတြ႕တာနဲ႕ ဒီမွာနင့္အကိုကိုငါတုိ႕လည္ပင္းညွစ္လိုက္မယ္ လက္သီးနဲ႕ထိုးလိုက္မယ္ဆို ကိုယ့္ကိုစေတာ့တာ။ ကိုယ္ကလည္းလြယ္အိတ္နဲ႕လိုက္ရိုက္၊ အဲဒီေတာ့မွေျပးေရာ။ ေစာဆာလက္ေဆးဆိုတဲ့ကရင္အကိုႀကီးကအဆိုးဆံုး။ သူ႕ကိုဆိုကိုယ္ကလည္းျပန္ေျပာတာ။ သမီးတို႕က ေစာေစာ ဆာရင္လက္ေဆးစားလိုက္တာပဲဆိုၿပီး။ ညေနေက်ာင္းျပန္ၾကၿပီ ဆိုရင္ တခါတေလျပန္တဲ့လမ္းေပၚက ပရိေဘာဂတိုက္မွာ ေရြေဘာ္စေတြ၀င္ေကာက္လိုက္ ေသးတာ။ မီးေမႊးဖုိ႕။ အဲဒါဆိုရင္ကိုယ္ကေရြေဘာ္စထုပ္ကိုင္မယ္ေပါ့။ အဲဒါကေပါ့တာကိုး။ ၿပီးေတာ့ အကိုကိုလြယ္အိပ္သယ္ခိုင္းတာ။ အဲဒီပရိေဘာဂတိုက္မေရာက္ခင္မွာ တိုင္တရာကုန္းဆိုတာရိွတယ္။ ကုန္းအျမင့္ႀကီးပဲ။ အဲဒီကုန္းနားေရာက္ရင္ ကိုႀကီး ငါ့အိတ္ကေလးခဏကိုင္ေပးေနာ္ဆိုၿပီး ေဘာင္းဘီပဲေခါက္သလိုလို ဟိုဟာဒီဟာလုပ္သလိုလိုနဲ႕ ၿပီးေတာ့ ေျပးတက္သြားေရာ။ ကိုႀကီးက လြယ္အိတ္၂လံုးနဲ႕ထမင္းခ်ိဳင့္ေတြကိုင္ၿပီး အဲဒီလိုခပ္ေအးေအး အကိုရဲ႕ညီမျဖစ္လုိ႕ပဲ လူလည္က်တတ္၊ ဗိုလ္က်တတ္ျဖစ္လာတာလားေတာ့မသိပါဘူး။

ထားလိုက္ပါေတာ့။ ေျပာခ်င္တာေတြလမ္းလြဲကုန္ၿပီ။ ကိုယ္ငယ္ငယ္ကတည္းက အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႕ေက်ာင္းက ေပးလိုက္တဲ့စာကိုလြယ္အိတ္ခ်ၿပီးက်က္တာပဲ။ ဘယ္သူမွလည္းတုတ္မိုးေနစရာမလိုပါဘူး။ တုတ္မိုးၿပီးစာက်က္ခုိင္းရ၊ စာေမးရတာေတာ့အိမ္ကအကို။ ဒါေပမယ့္သူေတာင္မွ က်ဴရွင္ကို ၈တန္းမွလားစတက္ဘူးတာ။ အခုကေလးေတြမ်ား ေတာ့ သူငယ္တန္းကတည္းကက်ဴရွင္နဲ႕။ တခ်ိဳ႕ေတြမ်ားဂိုဒ္ေတာင္ရိွသတဲ့။ အိမ္ကေကာင္ကလည္း စာက်က္ခိုင္းရင္ မ်က္ႏွာကဘယ္ေတာ့မွၾကည္ၾကည္သာသာမရိွဘူး။ အိမ္ကအေမတလွည္႕၊ အေဖတလွည္႕စာကုိဖတ္ျပရတယ္။ သူက လိုက္နားေထာင္ရံုပဲ။ အဲလိုလုပ္မွသာဆယ္တန္းေအာင္မယ္ဆုိ အိမ္ကမိဘေတြလည္း ဘာစီးပြားေရးမွလုပ္မေနနဲ႕ ေတာ့ပဲ။ ဘယ္လိုကေလးေတြနဲ႕မိဘေတြလည္းမသိပါဘူး။ ေက်ာင္းဖြင့္ခါစတရက္ ႏွစ္ရက္မွာေန႕ခင္းမုန္႕စားဆင္းခ်ိန္ကို အေမက ထမင္းသြားေကၽြးေသးတယ္။ အဲဒါေတာင္မွ ေက်ာင္းက ၃ရက္အထိပဲလက္ခံလို႕။ ၁ႏွစ္ပတ္လံုး မိဘ၀င္တာလက္ခံရင္ ၁ႏွစ္လံုးမ်ားလိုက္ပို႕ေနမလားပဲ။

အခုကိုယ္ကျပန္ေရာက္ေနေတာ့ ဒရိုင္ဘာႀကီးလံုးလံုးျဖစ္ၿပီး အေမ့ေက်ာင္းနဲ႕ အဲဒီေကာင္ေက်ာင္းကိုမနက္ဘက္ဆို ဆိုင္ကယ္တက္စီ ဆြဲေနရတယ္။ မနက္ကလည္း ေက်ာင္းသြားရင္းနဲ႕စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ေမးမိတယ္။ မင္းကိုယ့္ဘာသာေဘာင္းဘီမ၀တ္တတ္ဘူးလားလို႕။ ၀တ္တတ္တယ္ေျပာတာပဲ။ အိမ္ကပဲ အကဲပိုၿပီး အကုန္လိုက္လုပ္ေပးေနၾကလားမသိပါဘူး။ ကိုယ့္တုန္းကဆုိ အိမ္ကဆုေပးပြဲေတာင္မလိုက္ဘူး။ အခုကေလးနဲ႕အေဒၚကအဲဒီတုန္းကအပ်ိဳဆိုေတာ့ ဆုေပးပြဲကိုျပင္ဆင္ၿပီးလိုက္ပို႕ေပးလို႕ေပါ့။
မနက္ေက်ာင္းလိုက္ပို႕ရင္လည္း တူမႀကီးကေလးမိုးကာေတြ၊ ထီးေတြ၊ ဦးထုပ္ေတြျပန္ယူခဲ့ေနာ္တဲ့။ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆိုေတာ့ ေပ်ာက္မွာစိုးလို႕တဲ့။ ဟင္အဲလိုပဲ ေပ်ာက္တတ္လားဆိုေတာ့ ေပ်ာက္တယ္တဲ့။ မႏွစ္ကလည္း ေပ်ာက္တယ္တဲ့ ျပန္မရဘူးတဲ့။ အဲဒီေက်ာင္းမွာပဲ ကိုယ္ေရာ၊ ကိုႀကီးေရာတက္လာတာပါ။ တခါမွာပစၥည္းမေပ်ာက္ ပါဘူး။ ႀကီးႀကီးမားမားမေျပာနဲ႕။ ခဲတံတို႕၊ ေပတံတို႕ဆိုတာ အိမ္ကေမ့လာရင္ေတာင္သူမ်ားဆီကငွားစရာမလိုဘူး။ စားပြဲေပၚမွာပိုင္ရွင္မဲ့ပစၥည္းေတြဆိုတာပံုလို႕။ မုိးကာတုိ႕ထီးတို႕ဆိုတာ ေက်ာင္းခန္းအေနာက္ဘက္မွာဒီတုိင္း လွန္းထားတာ။ ဘယ္ေတာ့မွမေပ်ာက္ဘူး။ ၿပီးေတာ့အဲဒီေက်ာင္းကစံျပေက်ာင္း။ စည္းကမ္းကႀကီးသလားမေမးနဲ႕။ အခုေတာ့ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလဲမသိပါဘူး။ ဆရာမေတြကလည္းေျပာင္း၊ မိဘေတြကလည္း ကုိယ့္တုန္းကဘယ္လို တက္ခဲ့၊ ေနခဲ့လဲေတာင္ ေခါင္းထဲမရိွေတာ့ဘူး။ ကေလးေတြကိုကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္မယူတတ္ေအာင္၊ ကိုယ့္ပစၥည္းကိုယ္မထိန္းသိမ္းတတ္ေအာင္၊ တာ၀န္မဲ့၊ စည္းကမ္းမဲ့ေတြျဖစ္လာေအာင္ပ်ိဳးေထာင္ေနသလိုပဲ။

အဲဒီၾကားထဲအိမ္ကအေဒၚကကေလးကို ခဲတံေဘာပင္ေတြထည္႕ေပးရင္းဆူေနတာ သူမ်ားငွားရင္ခဲတံေပးသံုးဖုိ႕၊ ခဲတံေဘာပင္ကိုေပးမသံုးဖုိ႕တို႕။ ေပ်ာက္ရင္ရိုက္မယ္ဆိုတာပါေသးတယ္။ အိမ္ကေကာင္ကလည္း အေမကုိ ေၾကာက္တာတုန္လုိ႕။ အေဒၚကိုေမးၾကည္႕ေတာ့မႏွစ္ကတဲ့ သူမ်ားကခဲတံမပါေတာ့ငွားတာ ခဲတံေဘာပင္ငွားၿပီး သူကခဲတံအတံုးနဲ႕ေရးလို႕တဲ့။ ေက်ာင္းမွာေဆာ့ရင္လည္း သူမ်ားကိုသူကခ်ည္းကုန္းပိုးတယ္တဲ့။ အဲဒါကို သူ႕အေမက သူမ်ားႏွပ္ခ်တာခံရလားဆုိၿပီး အိမ္မွာသမထားတာဆိုပဲ။ တခ်ိဳ႕မိဘေတြကတမင္ ကပ္ၿပီးကေလးေတြကို ဘာပစၥည္းမွထည္႕မေပးလိုက္ဘူးဆိုပဲ။ လူလည္က်တယ္ေပါ့။ ဒုကၡပါပဲေနာ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကိုယ္ကေတာ့ ကေလးဆိုရင္ ျဖဴျဖဴစင္စင္ေလးေတြျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ လူႀကီးေတြေလာကမွာရိွတဲ့ လူလည္က်တာတို႕၊ ႏွပ္ခ်တာတို႕၊ နားလွည္႕ပါးရိုက္တာတို႕၊ ကလိန္ကက်စ္က်တာတို႕ဆိုတာေတြကို နားမလည္ေစခ်င္ေသးဘူး။ ေနာင္တခ်ိန္သူတို႕ လူႀကီးျဖစ္လာမွာသာဒါေတြကို သင္ယူၾကပါေစလား။ ဘာလို႕ကေလးေတြရဲ႕ျဖဴစင္တဲ့အေတြးေတြထဲမွာ ဒီေကာင္ကေတာ့ လူလည္၊ ဒီေကာင္ကေတာ့ဘာဆိုတာမ်ိဳးေတြထည္႕ေပးေနမလဲ။ အားလံုးကိုျဖဴျဖဴစင္စင္ ႀကီးျပင္းၾကပါေစလား။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာတာ၀န္ယူတတ္တဲ့ကေလးေတြျဖစ္ေအာင္၊ ကိုယ္အားကိုယ္ကိုးတတ္တဲ့ ကေလးေတြျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးထားၾကရင္ ေနာင္တခ်ိန္မွာႏိုင္ငံအတြက္သားေကာင္းသမီးေကာင္းေလးေတြလို႕ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္မေျပာရင္ေတာင္ ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္သိတဲ့လူအဖိုးတန္ေလးေတြ ျဖစ္လာမွာပါပဲ။ အခုေတာ့……။