စံုစီနဖာ

အခုတေလာ အိပ္မရပါ။ ညဘက္ညဘက္ဆုိ ဘာအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္မွန္းမသိ အိပ္မရပါ။ ၁၂နာရီေလာက္အိပ္ရာ ၀င္ရင္ ၂နာရီထိုးေလာက္အထိအိပ္ရာထဲမွာ ဟိုလွိမ့္ဒီလွိမ့္ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အဲဒါၿပီးရင္ ၄နာရီ၊ ၅နာရီေလာက္ဆို တခါျပန္ျပန္လန္႕ႏိုးလာတတ္ပါတယ္။ ပထမညကလန္႕ႏိုးလာတာက နားထဲမွာ ဟင္းဆိုတဲ့ သက္ျပင္းခ်သံႀကီးတခုပီပီသသ ၾကားလိုက္ရလို႕ပါ။ ႏိုးလာေတာ့လည္း တခန္းလံုးမွာ ကိုယ္ကလြဲလို႕ နတ္ေခ်ာေခ်ာေလးေတာင္တေယာက္မွမရိွ။ မေန႕ညကေတာ့ အိပ္မက္ဆိုးေတြမက္ၿပီးလန္႕ႏိုးလာပါတယ္။ အိပ္မက္ထဲမွာရန္ကုန္ကိုပတ္စ္ပုိ႕သြားလုပ္တဲ့အကိုက သူ႕ေကာင္မေလးနဲ႕သြားတယ္ဆိုလို႕ ေဒါသူပုန္ထၿပီးႏိုးလာတာပါ။ (စိတ္ေကာင္းရိွတာေတြေလ။) မနက္က်ႏိႈးစက္ေပးထားတဲ့အခ်ိန္မႏိုးေတာ့ပါ။ ေက်ာင္းဖြင့္ရင္ဒီ Sleeping pattern ကကိုယ့္ကိုဒုကၡလွလွႀကီးေပးေတာ့မွာပါ။ ၉နာရီကေန ၁၂နာရီတက္ရတဲ့ သံုးနာရီအတန္းေတြမွာငိုက္ေနလို႕ကေတာ့ ဒီႏွစ္ Senior year ကကၽြမ္းျပန္သြားေလာက္တယ္။

ဒီေန႕ေဆးရံုသြားေသြးစစ္၊ ျပန္ေရာက္ကတည္းက ေမွ်ာ္ေနတဲ့အျပင္ကလူေတြ၊ အြန္လိုင္းကလူေတြ ေရာက္မလာလို႕ စိတ္ကတိုေနပါၿပီ။ စာဖတ္ရင္းနဲ႕ခုတင္ေပၚအိပ္ေပ်ာ္သြားလိုက္တာ ႏိုးလာေတာ့အကိုတေယာက္အြန္လိုင္းတက္ေနၿပီး ကုိယ့္ကုိလာစကားေျပာေနပါတယ္။ စိတ္ကလာေစခ်င္တဲ့အခ်ိန္မွာေရာက္မလာတဲ့သူေတြကို အျမင္ကကပ္ေနတာပါ။ ေလာေလာဆယ္စိတ္ေကာက္စရာလူလည္းသူပဲရိွေတာ့ သူ႕ကိုစာျပန္မရိုက္ပါဘူး။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ သူကတင္းလာၿပီေနာ္ေတြဘာေတြျဖစ္လာၿပီ။ အဲဒီေတာ့မွ ေဘာက္ေတြျပန္ရိုက္ေရာ။ အဲဒီမွာစေတြ႕တာပဲေပါ့။ အဲဒီအကိုကလည္းအေမႊးအမွ်င္ထူသေလာက္ စိတ္ကတိုပါတယ္။ ရႈးရႈးရွားရွားနဲ႕ ေဒါေတြခီးၿပီး စကားမေျပာေတာ့ပါ ဘူး။ ကိုယ္ကလည္း နားၿငီးလိုက္တာ ဆိုၿပီး ဆက္မေျပာဘူးေလ။ အင္း ၾကာရွည္မ်ား သူမ်ားေတြလို အိပ္ရာထဲနာတာ ရွည္လဲမ်ားေနရင္ ကိုယ္လဲသူငယ္ခ်င္းတေယာက္မွက်န္မယ္မထင္ေတာ့။ ဒီရက္ပိုင္းေရးျဖစ္တဲ့စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြ ေတာင္စိတ္မပါတာနဲ႕ ဘေလာ့ေပၚမတင္ျဖစ္။ ဒီၾကားထဲကိုယ္နဲ႕ရန္ုျဖစ္မယ့္သူရိွေတာ့ ရန္ျဖစ္လိုက္တယ္ ေအးေရာ။ တကယ္ကအဲဒီအကိုေတြက ကိုယ္နဲ႕ဒီမွာတႏွစ္ေလာက္ပဲ ေက်ာင္းအတူတက္ခဲ့ရလို႕ ကိုယ့္အေၾကာင္းအစံုအလင္ မသိတာျဖစ္မွာ။ (ဒီထက္ဆိုးတဲ့အက်င့္ေတြအမ်ားႀကီးရိွပါေသးတယ္။ ) တခါတေလဆို ေျမာင္းျမလိုနယ္ဘက္က လာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအိမ္လာလည္ရင္ သူကေတာ့ေရာက္တယ္ဆို ကုိယ့္မ်က္ႏွာေတြ႕ခ်င္လို႕ဆို ေက်ာင္းကေနအေ၀း ႀကီးအိမ္လိုက္လာ၊ ကိုယ္ကစိတ္မပါရင္အိပ္ရာကမထဘဲထြက္မေတြ႕လိုက္တာမ်ိဳးေတြလည္းတပံုႀကီး။ ညေနက်မွသာ အေဆာင္သြားေခၚၿပီး မုန္႕ေကၽြးေခ်ာ့တာတပိုင္း။ တခ်ိဳ႕ အရမ္းအထာညက္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြဆို ကုိယ္အိပ္ေနလည္း အေမနဲ႕စကားေျပာၿပီး အိမ္ကေကၽြးတာေတြစားၿပီး ေအးေအးေဆးေဆးမွျပန္ပါတယ္။ ကိုယ္အိပ္ရာကႏိုးလာရင္လည္း စကားေျပာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေန႕ခင္းဘက္အိပ္ရာကႏိုးစအခ်ိန္မွာကိုယ့္မွာဘယ္လို ညစ္က်ယ္က်ယ္စိတ္မ်ိဳးလည္း မသိပါဘူး ရိွပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ဆိုးေပမယ့္ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။ တခါတေလ ကိုယ့္ကုိဖုန္းဆက္ရင္ ေပၿပီးမကိုင္တာ မ်ိဳးလည္းရိွပါတယ္။ (တခါတေလက်ေနာက္ကဖုန္း sim card ကလြတ္ၿပီး ကိုယ့္ဆီဖုန္းမ၀င္တာမ်ိဳးလည္းရိွပါတယ္) မသိရင္အဲဒီလူကို စိတ္ဆိုးေနလို႕မကိုင္တာထင္ရပါတယ္။ မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ထဲမွာတခုခုကိုစိတ္၀င္တစား လုပ္ေနတာတို႕၊ ဘယ္သူနဲ႕မွစကားေျပာဖို႕ mood မရိွတာမ်ိဳးတို႕ဆိုရင္ သက္သက္မယ့္မကိုင္တာပါ။ ဘယ္ေတာ့မွအႀကီးအက်ယ္၀ဍ္လည္မလဲေတာ့မသိပါဘူး။ (အခုေတာ့ ၀ဍ္ေသးေသးေလးေတြပဲ လည္ေနလို႕ပါ)

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အခုေတာ့အကိုတေယာက္အႀကီးအက်ယ္တင္းသြားပါၿပီ။ ေနာက္ခါလာေနာင္ေစ်းပါပဲ။ ေနာက္မွပဲ ခ်ိဳကိုင္ၿပီး (အဲေလမွားတြားလို႕) ဒူးေထာက္ေတာင္းပန္ရရေပါ့။ :D