Sunday, January 11, 2009

ဥယ်ာဥ္မႈး


မ်ိဳးေစ့ကိုခ်
ေျမဆီ၀ေအာင္
ေရေလာင္းမျပတ္
ေပါင္းတင္လတ္၍
ေနပူမိုးရြာ
ပ်ိဳးခဲ့ရွာသူ။ ။

ပြင့္ဦးခ်ိန္ေရာက္
ပန္းခူးေနာက္သို႕
ေကာက္ေကာက္ပါခဲ့
မ်က္ရည္လည္ရြဲ
သူ႕သဲေၾကြၿပီ။ ။

ပန္းပန္ဖုိ႕ရာ
ခြင့္မသာလည္း
သူ႕ပ်ိဳးသည္႕ပန္း
မညိႈး၊ လန္းေစ
ေတာင္းဆုေခၽြတတ္
ျမတ္ေသာဥယ်ာဥ္မႈးပါတကား။ ။


ေမ့သမီး

4 comments:

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ဥယ်ာဥ္မႈးေမေမအားလံုး...ဒီလိုဘဲေပးဆပ္ခဲ့ၾကတာပါ..
ကဗ်ာေလးကကာရန္ေတြနဲ႔လွေနတယ္
ညီမေလးလည္းေမေမနဲ႔အၿမန္ဆံုးၿပန္ဆံုဆည္းႏူိင္ပါေစ

ခင္မင္လ်က္

မမသီရိ said...

ႏွစ္ သက္စရာ လွပ တဲ့ ကဗ်ာေလး...
အေမ အားလုံ းအတြက္ ကိုယ္ စားျပဳ ေနတယ္..
......
ျပိဳင္ ပြဲ ၀င္ ရင္ ဆု ရမွာ.. ေနာ္...ညီမေလး ေရ..

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

သိမ္ေမြ႕လွပတဲ့ မိဘေမတၱာဖြဲ႕ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဖတ္ရလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ညီမေလး...

Anonymous said...

အားေပးတဲ့အစ္ကိုအစ္မေတြကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။