ငွက္ကေလးက စိုးစီစိုးစီ
၀င္းေပါက္မွာျမည္
ခ်ိန္တန္ၿပီ ညီမေထြးရဲ႕
ဟင္းခ်က္စို႕ေလး။ ။
ဦးေပါင္းကိုဆြမ္းေတာ္တင္
သံုးေခ်ာင္းေထာက္ျပင္
သံလြင္လြင္ေၾကးစည္တီးလို႕
ထြန္းတဲ့ဆီမီး။ ။
အမွ်တဲ့သံုးႀကိမ္ေ၀
သြန္းတဲ့ေညာင္ေရ
မာပါေစကမာၻသား
ေအာက္ထက္နံလ်ား။ ။
ရြာဦးကေၾကးစည္သံ
ေက်ာင္းေ၀ဠဳ၀န္။
ဆြမ္းေတာ္ခံ ကိုရင္ၾကြလိမ့္၊
ဆြမ္းအုပ္ျပင္ပ။ ။
ကိုရင္ႀကီးပ်ိဳတို႕ေမာင္
ေမးလိုက္ပါၾက။ ။
မာပါရဲ႕အေထြးရယ္
ေျပာလိုက္ပါကြယ္။
ရြာလယ္မွာ ကိုရင္ပန္းလို႕
ညိႈးလ်ရိႏြမ္း။ ။
ကပၸိယ အဘုိးအို
ဆိုးလွတယ္ဆို။
တို႕ကိုရင္ ထိပ္ေျပာင္သားကို
ေခါက္လိမ့္မယ္လား။ ။
ဟင္းေလးကိုက်ိဳခ်က္လို႕
မနက္ကထည္႕လိုက္တယ္
ကိုရင့္ဖို႕ကြယ္။
ရြာလယ္မွာသူငယ္လဲတယ္
ဆြမ္းေတာ္ခြက္ကြဲ။ ။
ခ်ာရစ္ကေလး မေပ်ာက္ခင္
ထြက္ခဲ့ေစခ်င္။
လိင္ျပန္ယင္ ဆံရွည္ထားပါနဲ႕
လိင္ျပန္ရင္ ကိုရင္၀တ္ဖို႕
ပေလကပ္အနံက်ယ္
ေစ်းႀကိဳက၀ယ္။
အနံက်ယ္ ခါးပံုႏြဲ႕တယ္
ဆုတ္လိုက္ပါ…တဲ့။
ဆြမ္းေတာ္ခံ ကိုရင္ၾကြေတာ့
မယ္စလို႕ေမးလိုက္တယ္။
ရွင္လိင္ျပန္ ဘယ္ေတာ့ရက္
ထြက္ခဲ့ပါမယ္။ ။
မ်က္ႏွာငယ္ငယ္
ဘယ့္ႏွယ္မွ မမိန္႕
သည္တ၀ါ အႏိုင္ခဲလို
ႏႊဲရရွာလိမ့္။ ။
ကိုရင္ႀကီးလာမယ္ဆို
၀င္းေပါက္ကႀကိဳ
အို…အလို…ကိုရင္ထြက္ကယ္
ငါးငါးပိခ်က္။
မင္းသု၀ဏ္
၁၉၃၆ ေမ ၂၁
(ဟုိတရက္က မဂၢဇငး္တအုပ္ထဲမွာဖတ္လိုက္ရတာပါ။ ဇာတ္လမ္းေလးတပုဒ္လိုဖတ္လို႕ေကာင္းၿပီး အရမ္းႀကိဳက္လို႕ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဖတ္ၿပီးရင္လည္း ျပန္ဖတ္သြားေပါ့ေနာ္။)
12 comments:
ေကာင္းေလစြ...ေကာင္းေလစြ..။
ကိုရင္လူထြက္ ငါးပိခ်က္ဆိုတာ ဒီကစတာကိုးးးး
းဝ)
ဆရာၾကီး မင္းသုဝဏ္ရဲ႕စာဆို "ဘၾကီးေအာင္ညာတယ္" ဆိုတဲ့ ဝတၳဳတိုကို ဖတ္ဖူးသမွ်စာေတြအားလံုးထဲမွာ အၾကိဳက္ဆံုးပဲ...
ဆရာၾကီးရဲ့ကဗ်ာကိုတေလးတစားဖတ္သြားတယ္ညီမ
ေလးေရ
ဟယ္....ေကာင္းလုိက္တာ... ေမ့သမီး ေရးတတ္လုိက္တာနဲ႕ စဖတ္တုန္းက ထင္ေနတာ..ဟိဟိ ေအာက္ဆုံးမွာမွ ဆရာမင္းသု၀ဏ္...ေရးတာကိုးးးးး
ေမ့သမီး ျပန္မွ်ေ၀ေပးတာေက်းဇူးပါ...ကဗ်ာေလး ကအသက္၀င္လုိက္တာေနာ္..။
ဒီလို ကဗ်ာ မ်ိဳးေလး ကို ၾကိုက္တယ္.. း))
ပံုျပင္ေတြ လဲ ေကာင္းတယ္ ေနာ္..
ညီမေလးေရ ... ၀ါတြင္းခ်ိန္ကဗ်ာေလးကို အမလဲ သိပ္ႀကိဳက္တယ္။ ဖတ္ဖူးေပမဲ့ ထပ္လာဖတ္သြားပါတယ္။
အဲ ... တခုပဲ ... ညီမေလး စာ႐ိုက္တာ က်န္သြားလားမသိဘူး။ ပဥၥမေျမာက္ စာပိုဒ္မွာ
ကိုရင္ႀကီး ပ်ဳိတို႔ေမာင္
ညႇဳိးႏြဲ႕ေယာင္ေယာင္
ပ်ဳိတို႔ေမာင္ မာပါစ
ေမးလိုက္ပါၾက။
အဲဒီလို ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ေနာက္တခုက
ခ်ာရစ္ကေလး မေပ်ာက္ခင္
ထြက္ခဲ့ေစခ်င္
လိင္ျပန္ရင္ ဆံရွည္ထားပါနဲ႔
သန္းေတြကယား။
စာေလးေတြ နည္းနည္းက်ခဲ့တာ ျမင္လို႔ပါ။
အမဘေလာ့မွာလဲ ဒီကဗ်ာေလးကို တခါတုန္းက တင္ခဲ့ဖူးတယ္။
အဲဒီလင့္ခ္မွာပါ။
http://maydar-wii.blogspot.com/2007/08/blog-post_06.html
ဖတ္လို႔အေတာ္ေကာင္းတယ္... ဆရာၾကီးမင္းသု၀ဏ္ ကဗ်ာပဲ.. ဒီေလာက္ေတာ႔ရွိမေပါ႔.. မ်က္လံုးထဲ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းျမင္သြားပါတယ္.. ဟာသေလးေတြလည္းပါေသး... း)
မေမဒါ၀ီေရ အမေျပာတာ ဟုတ္ေနမလားေတာ့ မသိဘူး။ ညီမက ၂၀၀၉ ေဖေဖာ္၀ါရီလထုတ္မေဟသီမဂၢဇင္းထဲက တင္ေပးလိုက္တာအမ။ အဲဒါ ကေဒါက္တာထီလာစစ္သူ ျပန္ေရးေပးထားတာ။ အဲဒီထဲမွာေတာ့မပါဘူး။ အမွန္ေတာ့ ညီမလည္းတခါဖတ္ဖူးတယ္။ အဲဒီတုနး္ကေတာ့ မွတ္မထားလိုက္မိေတာ့ အကုန္မမွတ္မိဘူး။ အခုကစာအုပ္ထဲက ျပန္တင္ေပးလိုက္တာ။
မေမဓါဝီ ေျပာတာ မွန္ပါတယ္ ...
ဆရာႀကီး မင္းသုဝဏ္ရဲ့ အင္းယားကန္သုိ႔ အိုကုတို႔ ကဗ်ာ စာအုပ္ရဲ့ စာမ်က္ႏွာ ၁၀၂ မွာ ပါပါတယ္။
ဒီကဗ်ာေလးကို က်ေနာ္လဲ အလြန္ႀကိဳက္ပါတယ္။
အခုေနာက္ပိုင္း ျပန္ရိုက္ေတာ့ က်န္သြားတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
အခုေခတ္ ထုတ္ေနတဲ့ မဂၢဇင္းအယ္ဒီတာေတြ အဲဒါကို သတိထားဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ စာေတြ က်န္ကုန္ေတာ့ ေနာက္ပိုင္း မွတ္သားထားခ်င္တဲ့သူေတြက အဲဒီအတုိင္းမွတ္ထားလိုက္ ရင္ အျပည့္အစံု မရေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္ ...
ေရာက္တာနဲ႔ ငွက္ကေလးေတြ စိုးစီ စိုးစီ။ ငါ႔... က်ေတာ႔ ငါး...ရန္ရွာတယ္၊ နင္ေရာ ငွက္...ရန္ရွာတာပဲ။
လူမေလးက ကဗ်ာေတြေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္တာဘဲေနာ္၊ ဆရာမင္းသု၀ဏ္ကဗ်ာေတြကုိ အခုလုိမွ်ေ၀ေပးတာေကာင္းတယ္၊ ေက်းဇူးတင္တယ္ ညီမေလးေရ။
လူမေလးက ကဗ်ာေတြေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္တာဘဲေနာ္၊ ဆရာမင္းသု၀ဏ္ကဗ်ာေတြကုိ အခုလုိမွ်ေ၀ေပးတာေကာင္းတယ္၊ ေက်းဇူးတင္တယ္ ညီမေလးေရ။
Post a Comment