မွတ္မိေနေသာ အျဖစ္တခု

ကၽြန္မတုိ႕အိမ္နားမွာ တာ၀တိ ံသာဘုရားရိွပါတယ္။ ပုသိမ္မွာေတာ့ ပြဲေတာ္အစ တာ၀တိ ံသာက ဆိုတဲ့ဆုိရိုးနဲ႕အတူ လူသိမ်ားတဲ့ ဘုရားပါ။ ဒါေပမယ့္ ေရႊမုေဌာဘုရား၊ ေရၾကည္ဦးဘုရားတို႕လိုေတာ့ ခရီးသြားဧည္႕သည္ေတြတိုင္း လာေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ေလ့ရိွတဲ့ ဘုရားမဟုတ္ပါဘူး။ သီတင္းကၽြတ္ပြဲေတာ္မွသာ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္ကေန ျမတ္စြာဘုရားက မယ္ေတာ္မိနတ္သားကိုတရားေဟာၿပီး လူ႕ျပည္ျပန္ႀကြတဲ့အခါ မယ္ေတာ္မိနတ္သားက ငိုယိုေတာင္းပန္ခန္းပါတဲ့ ဇာတ္ထုတ္ကိုခင္းၿပီး ပြဲေတာ္က်င္းပေလ့ရိွတာပါ။ သာမာန္အခ်ိန္မ်ိဳးမွာေတာ့ လူစည္ကားေလ့မရိွပါ။ သီတင္းကၽြတ္ပြဲေတာ္ကို ပံုမွန္ ၃ရက္က်င္းပေလ့ရိွၿပီး တခ်ိဳ႕ႏွစ္ေတြမွာေတာ့ ၅ရက္က်င္းပါတယ္။ ပြဲေတာ္ရက္မွာ ဇာတ္တဖြဲ႕ကိုငွားၿပီး ဘုရားရန္ပံုေငြအတြက္ ရံုသြင္းကျပေစပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕အိမ္က ဘုရား၀င္းနဲ႕ေတာ္ေတာ္နီးတာ ေၾကာင့္ေရာ၊ ပြဲေတာ္ကစပီကာလွည္႕ရာဘက္ျဖစ္တာေၾကာင့္ေရာ၊ ဇာတ္ပြဲက်င္းပတဲ့၃ရက္စလံုးမွာ ပြဲထဲကအသံေတြကို အိမ္ကေနအတိုင္းသားၾကားရတတ္ပါတယ္။ လူႀကီးေတြကေတာ့ အိပ္မရလို႕ညည္းၾကပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕ကေတာ့ စပီကာကဘာေတြေအာ္ေအာ္ အိပ္လို႕ရပါတယ္။ တခါတေလ မနက္ပိုင္းႏွပါးသြားထၾကည္႕ဖို႕ေတာင္မႏိုးလို႕ မနက္က်မွအိမ္ကလူႀကီးေတြကို ျပႆနာလုပ္တတ္ပါေသးတယ္။ ကၽြန္မက ညလယ္ပိုင္းျပတဲ့စတိတ္ရိႈးတုိ႕၊ ျပဇာတ္တို႕ကုိ မႀကိဳက္လွေပမယ့္ လူရႊင္ေတာ္ေတြနဲ႕ႏွစ္ပါးသြားကိုေတာ့ အရမ္းႏွစ္သက္ပါတယ္။ အိမ္မွာေမာင္ႏွမ၀မ္းကြဲေတြေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ အမေတြကိုအေဖာ္ေခၚလို႕ရေပမယ့္ တျခားအခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ကိုႀကီးကိုပဲေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး လိုက္ပို႕ခိုင္းရပါတယ္။ အအိပ္မက္တဲ့ကိုႀကီးက ပြဲမၾကည္႕ခ်င္လို႕ပါ။ ကၽြန္မအဲလိုပြဲမက္ေကာင္းလို႕ အျပင္ဘက္က ဇာတ္လမ္းအပိုင္းေလးတစ္ခုနဲ႕ႀကံဳခဲ့ဘူးပါတယ္။

ကၽြန္မငါးတန္းႏွစ္ေလာက္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ပြဲသြားၾကည္႕ဖို႕ဆို ၀ီရိယေကာင္းေကာင္းနဲ႕ မနက္သံုးနာရီေလာက္ႏိုးလာပါတယ္။ အစကေတာ့ အေပၚတက္ၿပီးကိုႀကီးကိုအရင္ႏိႈးမလို႕ပဲ။ ေနာက္ေတာ့ လမ္းမေပၚကအသံနည္းနည္း ၾကားတာနဲ႕ အိမ္ေရွ႕တံခါးေပါက္ကေနေခ်ာင္းၾကည္႕လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕ အိမ္ေခါင္းရင္းသံုးအိမ္ေက်ာ္ၿပီးရင္ လမ္းေလးခြဆံုတဲ့ေနရာပါ။ အဲဒီလမ္းခြမွာ အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႕ ဦေလးတစ္ေယာက္က ငုတ္တုတ္ထုိင္ေနၾကပါတယ္။ လမး္လယ္ေခါင္ႀကီးမွာပါ။ ကၽြန္မတို႕အိမ္ေျခရင္းဘက္ကေန ေလးငါးအိမ္ေလာက္အကြာအေ၀းမွာေတာ့ ဦးေလးႀကီးတေယာက္က မတ္တတ္ရပ္ၿပီးဆဲဆိုေနပါတယ္။ သူကေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္နဲ႕ထုိင္ေနတဲ့ အေဒၚႀကီးနဲ႕ဦးႀကီးကို သစၥာမရိွတဲ့မိန္းမ၊ သစၥာမရိွတဲ့ေကာင္အဲလိုမ်ိဳးေတြ ေျပာၿပီး မင္းကိုငါသတ္မယ္လို႕လဲေျပာပါေသးတယ္။ ဟိုဘက္ကဦးႀကီးက အကို အကိုထင္သလိုမဟုတ္ဘူး ဆိုၿပီး ေအးေအးေဆးေဆးရွင္းမလို႕လုပ္ပါတယ္။ သူတို႕အေျပာအဆိုေတြအရဆိုရင္ ဦးေလးႀကီးႏွစ္ေယာက္က ညီအကိုျဖစ္ၿပီး တေယာက္တည္းျဖစ္ေနတဲ့ဦးေလးႀကီးနဲ႕ ဒီဘက္ကထိုင္ေနတဲ့အေဒၚႀကီးက လင္မယားျဖစ္ပံုရပါတယ္။ ဘယ္ကဘယ္လုိ လင္မယားႏွစ္ျခမ္းကြဲသြားလဲမသိဘူး။ ဒီဘက္ကဦးေလးႀကီးကေတာ့ စိတ္ေတြတိုၿပီး ဟုိတေယာက္ေျပာတာကိုလည္း လက္မခံဘူး။ ေအာ္လိုက္ ဟစ္လိုက္နဲ႕ပါ။ ဒါေပမယ့္ အေဒၚႀကီးက ဘာျဖစ္လဲ။ နင္ငါ့ကိုဘာလုပ္ခ်င္လဲဆိုၿပီး ဟိုဦးႀကီးဘက္ကို တိုးသြားဖုိ႕လုပ္ပါတယ္။ အဲ အေဒၚႀကီးကေရွ႕တလွမ္း၊ႏွစ္လွမ္းပဲ တိုးရေသးတယ္။ ဟုိဘက္က ဦးေလးႀကီးက ေနာက္ကို ေလး၊ ငါးလွမ္းဆုတ္ၿပီးသြားၿပီ။ အေဒၚႀကီးေရွ႕တိုးလာမယ္ျပင္တာနဲ႕ ေနာက္ကိုလွည္႕ေျပး တာပဲ။ အေဒၚႀကီးကတကယ္လည္းမလိုက္ပါဘူး။ အဲဒီဦးေလးႀကီးက ေရွ႕ျပန္တိုးလာလိုက္၊ အေဒၚႀကီးေရွ႕တိုးလာရင္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ၿပီးေျပးသြားလိုက္၊ အေဒၚႀကီးၿငိမ္သြားရင္ ေရွ႕တိုးလာၿပီးဟိုဦးေလးႀကီးကို သတ္မယ္၊ ျဖတ္မယ္ေတြ ေျပာလိုက္၊ အေဒၚႀကီးကထေျပာရင္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားလိုက္နဲ႕ အိမ္ေရွ႕မွာသံသရာလည္ေနပါတယ္။

ကၽြန္မစဥ္းစားၾကည္႕ပါတယ္။ သူ႕မိန္းမနဲ႕ သူ႕ညီကိုအထင္လြဲတယ္ဆုိရင္လည္း ႏွစ္ေယာက္စလံုးကို ေျပာရမွာေပါ့ေနာ္။ ဘာလို႕ ညီကိုပဲသတ္မယ္လို႕ က်ိန္းေနရတာလဲ။ သူ႕မိန္းမက်ေတာ့ မသတ္ဘူးလား။ မသတ္ရဲတာလား။ မသတ္ရက္တာလားေတာ့ မသိပါဘူး။ အဲဒီတုန္းက မမီတမီဥာဏ္ကေလးနဲ႕ စဥ္းစားၿပီး အဲဒီဦးေလးႀကီးကို သနားမိပါတယ္။ အခုအခ်ိန္ျပန္ေတြးမိေတာ့ သူ႕မိန္းမကိုလည္း သူအရမ္းခ်စ္၊ မဟုတ္တာလုပ္တာလည္းအမွန္ဆိုရင္ ေဒါသထြက္၊ ၿပီးေတာ့ ညီအရင္းနဲ႕ဆိုေတာ့ ပိုနာက်ည္း၊ ေၾသာ္ သူအရမ္း ပူေလာင္ေနမွာပဲလို႕ေတြးမိပါတယ္။ အဲလိုနဲ႕အိမ္ေရွ႕ကဇာတ္လမ္းကို စိတ္၀င္စားၿပီး ဘာဆက္ျဖစ္မလဲဆိုၿပီး ေစာင့္ၾကည္႕ေနလိုက္တာ ေနာက္ဆံုးပြဲေတာင္မၾကည္႕ျဖစ္လုိက္ပါဘူး။ မနက္လင္းခါနီးေတာ့ အေဒၚႀကီးနဲ႕ဦးေလးႀကီးက လမ္းခြကေန ထိုင္ရာကထၿပီး ကၽြန္မတို႕အိမ္နဲ႕ဆန္႕က်င္ဘက္ကို ေလွ်ာက္သြားၾကပါတယ္။ ဟုိဦးေလးႀကီးကလည္း ေနာက္မလွမ္းမကမ္းကေန ဆက္လိုက္သြားပါတယ္။ ကၽြန္မလည္းဟိုေတြးဒီေတြးနဲ႕ပဲ အိပ္ရာထဲျပန္ေရာက္သြားပါ ေတာ့တယ္။


ေလာကဇာတ္ခံုံု

ေလာက ေလာက
သေဘာမလွသေလာက္
အေျပာကက်ယ္
အသက္တရာမေန
အမႈတရာေပြၾက
ငိုတခါ ရယ္တလွည္႕ရယ္
တလီခါး တလွည္႕ခ်ိဳတယ္
ဘ၀ဇာတ္ခံုလယ္မွာ
လာသူလာ သြားသူသြား
ဆင္းသူဆင္း တက္သူတက္
ဘယ္သူကဘယ္လိုက်င္း
ကိုယ့္အလွည္႕က် ဘယ္လိုခင္းရ
ငိုခ်င္းေတာ့ မခ်လိုပါ။